خرافات جمع خرافه است و خُرافه که در زمانهای دور نام یک شخص بوده، اکنون به معنای سخن دروغ است! یکی از این خرافه‌ها، نحسی جمعه سیزدهم است که داستان‌سرایی پیرامون آن کم نیست و هنوز شمار زیادی از اروپائیان از آن دل نمی‌کَنند. این خرافه فقط عوام را در برنگرفته‌است. آیا یکی از دلائلش این است که عدد سیزده، با ۱۲ ساعت روی ساعت‌هایمان و ۱۲ ماه سال متفاوت است و نخستین ناآشنا و غریبه‌‌ای است که با آن مواجه می‌شویم؟ آیا به این خاطر است که ذهن ما بیشتر با اعداد زوج همنشین است و محاسبه با آن‌ها بر خلاف اعداد فرد که مکث بیشتری می‌طلبد، راحت‌تر است؟

هیچ پژوهشگری دلیلی برای نحس بودن سیزده نوروز نیاورده‌است. ایرانیان باستان در آغاز سال نو پس از ۱۲ روز جشن‌گرفتن که به یاد دوازده ماه سال است، روز سیزدهم نوروز را به باغ و صحرا می‌رفتند و شادی می‌کردند و با این ترتیب، رسمی بودن دوره نوروز به پایان می‌رسید. اکنون هم زرتشتیان از بامداد روز سیزدهم، سفره نوروزی را برمی‌چینند و به دشت و صحرا می‌روند و تا پسین آن روز در طبیعت به شادمانی می‌پردازند. برخی به اشتباه بر این باورند که در این روز باید برای راندن نحسی، از خانه بیرون روند. گرچه در منابع کهن اشاره‌هایی به «تِشتَر» یعنی «روز سیزدهم فروردین»(پیروزی ایزد باران بر دیو خشکسالی اَپوش) شده، اما تا کنون هیچ تاریخ‌نگار و پژوهشگری دلیلی برای نحس بودن سیزده نوروز نیاورده‌است، بلکه وارون بر آن، بیشتر آن‌ها روز سیزده نوروز را بسیار نیکو و فرخنده(سعد) دانسته‌اند. برای نمونه در آثارالباقیهٔ ابوریحان بیرونی، جدولی برای سعد و نحس بودن روزها وجود دارد اما در آن برای سیزدهم نوروز، واژهٔ سعد به‌معنی نیک و فرخنده آمده‌است. از آنجا که شماری از عیسویان عدد ۱۳ را شوم و بدشگون می‌دانند، برخی معتقدند که باور به نحس بودن عدد سیزده پیامدی است که از پیوند و همسایگی با جهان مسیحیت به زرتشتیان و پس از آنان به مسلمانان راه یافته‌است. بنیاد این باور این‌گونه است که یهودای اسخریوطی یکی از دوازده حواری مسیح نقشه کشید تا مسیح دستگیر شود. یهودا سیزدهمین فردی بود که به جرگه مسیح و یازده شاگرد دیگرش درآمد و با پیوستن او(نفر سیزدهم) بود که مسیح اسیر و مصلوب شد. به‌دلیل اینکه عدد ۱۳ در برخی فرهنگ‌ها بدشگون پنداشته می‌شود، در یکی دو سدهٔ اخیر، در ایران نیز این توجیهِ بی‌پایه را به سیزده‌به‌در افزوده‌اند. درحالیکه واژهٔ «سیزده‌به‌در» در اصل به‌معنای «سیزدهم به‌سوی در و دشت شدن» است و تا کنون هیچ تاریخ‌نگار و پژوهشگری دلیلی برای نحس بودن سیزده نوروز نیاورده‌است.  

پس از سقوط نظام مشروطه سلطنتی، نویسندگان پیش‌نویس قانون اساسی، برای نظارت بر انطباق قوانین با قانون اساسی، نهادی مشابه شورای قانون اساسی فرانسه تأسیس کرده و آن را «شورای نگهبان قانون اساسی» نامیدند. این عنوان در مجلس خبرگان قانون اساسی به شورای نگهبان تغییر کرد. 

قره العین، زینب پاشا (ده باشی زینب)،‌ مریم عمید، محترم اسکندری، شوشا عصار، ملک‌تاج فیروز (نَجم‌السلطنه)، توبا آزموده، بی‌بی مریم بختیاری، صدیقه دولت آبادی، مادام زری لازاریان، لُرتا هایراپتیان تبریزی، فاطمه سیاح، راضیه شعبانی، شمس کسمایی، قدم‌خیر قلاوند، روشنک نوع‌دوست، سوسن تسلیمی، پوری سلطانی، شمس الملوک مصاحب، فرح دیبا، معصومه شادمانی، قمرالملوک وزیری، بَدریِ آتابای، توران میرهادی، فاخره صبا، فخرعظمی ارغون، مهشید امیرشاهی، طلعت بصاری، روشنک داریوش، زند دُخت شیرازی، آذر رهنما، تانیا آشوت هاروتونیان، ژانت آفاری، وارتو طریان، نورالهدی منگنه، فرخ رو پارسا، نه نه علی، صدیقه سامی نژاد (روح‌انگیز)، مریم فیروز، پردیس ثابتی، شهناز آزاد، مهین اسکویی، ایران دَروّدی، ژاله آموزگار، منیر فرمانفرمائیان، قمر آریان، سرور کسمایی، ویدا حاجبی، لیلی افشار، هنگامه (یاشار) مفید، صدیقه سادات رسولی (روشنک)، پوران بازرگان، نسرین معظمی گلپایگانی، نسرین خسروی، لیلیت تریان، هاجر تربیت، معصومه سیحون، پَری بَرکِشلی، مریم میرزاخانی، ژاله کاظمی، مولود عاطفی، پرستو فروهر، سیمین غانم، شکوه ریاضی، طلیعه کامران، ملکه برومند، فاطمه قاضیها، لیلا اسفندیاری، منیر وکیلی، عاطفه گرگین، لیلی متین‌دفتری، مینو جوان، تاج‌السلطنه، خانم موچول - بتول رضایی (پروانه)، سیمین بهبهانی، فرزانه تائیدی، بی بی خانم استرآبادی، فروغ فرخزاد، سیما مافیها، ملکتاج محمدی (ملکه خانم)، پریسا، رزیتا شرف جهان، افتخار خانم، ملوک ضرابی، لیلی امیر ارجمند، روح‌انگیز، هایده چنگیزیان، دنیا فنی‌زاده، فریده لاشایی، سیمین شفیقی، پروین اعتصامی، آفت، ستاره فرمانفرماییان، پروانه بهار، گوهر عشقی، سیمین قدیری، نیلوفر بیضایی، اَشرَف المُلوک (فَخرالدوله)، مهوش، سیمین دانشور، پری زنگنه، شیرین عبادی، نگار حاج‌سیدجوادی، پروین نوری وند، هما ناطق، شهپر، مهناز افخمی، شهربانو منصوریان، نسرین ستوده، ماه‌شرف خانم، خورشید بانو ناتوان، معصومه بی‌بی گرگین پور، گوگوش، فخری راستکار، پری ثمر، نرگس محمدی، سوسن، مینا اسدی، زهره زرشناس، شبنم رعایایی‌اردکانی، مادام پری آقایابوف، منصوره اتحادیه، آذر پژوهش، شهرزاد(کبری سعیدی)، ژاله اصفهانی، لیلی اَیمَن، فروغ‌السلطنه آذرخشی، قشنگ کامکار، هما دارابی، گلنار امین، زهره (زیبا) کاظمی، نِدا آقاسُلطان و مرضیه...

در بحث مزبور به زنانی اشاره شده که هر کدام به شیوه خاص خویش سختی‌ها را در نوردیدند و شکست را به چالش گرفتند و بدیهی است که همه در یک صف و یک راستا نیستند. شمار زیادی از آنها از مردم معمولی هستند با دردها، رنجها و ضعفهای مردم معمولی و قرار نیست همه انقلابی یا بن بست شکن باشند.
در قسمت ۲۳ زنانی که شکست را شکست دادند به یادِ زلفِ نگونسارِ شاهدانِ چمن
به مادران شریفی که ستمگران جان فرزندانشان را گرفتند، همچنین زنان و دخترانی که در رژیمهای شاه و شیخ رودرروی ستم و بی عدالتی ایستادند و جان باختند، اشاره کرده‌ام.