واقعه مسجد گوهرشاد و کمی بیش از آن
این مطلب هنوز کامل نیست
این بحث اشاره کوتاهی است به واقعه مسجد گوهرشاد در ۱۳۱۴. رویداد مزبور، با به توپ بسته‌شدن حَرَم و گنبد امام رضا، توسط قوای روس در سال ۱۲۹۱، هرچند پَر آن مسجد گوهرشاد را نیز گرفت، اشتباه نشود. واقعه مسجد گوهرشاد ربطی به کشف حجاب (یا بهتر بگویم رفع حجاب) نداشت. در لابلای بحث توضیح می‌دهم که ۱۷ دی روز آغاز رفع حجاب زنان ایرانی نیست! و کم نبودند زنان و مردانی که برای دستیابی به حق پوشش زنان تلاش می‌کردند و هزینه دادند، حتی به زندان افتادند
مقاله فرضیه نسبی را دکتر تقی ارانی شهریور ۱۳۱۳ نوشته است. دکتر تقی ارانی در مقدمه مقاله می‌نویسد فرضیه نسبی بیش از آنچه مستحق بوده اشتهار یافته است و در علم امروز مطلب مهمتر لز قبیل تئوری کواتت‌ها و مدل اتمها زیاد است...این فرضیه یک جنبه اجتماعی و عمومی دارد و طبقات ارنجاعی آنرا بطرز غلط بحث نموده مانند همیشه بنفع خود تفسیر می‌کنند... شایان ذکر است که این نظریه و هیچ نظریه علمی دیگر دارای اهمیت عظیم مافوق درک بشر نمی‌باشد. 
این میثاق در ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ به تصویب سازمان ملل متحد رسید و مجلس شورای ملی ایران هم ۱۷ اردیبهشت ۱۳۵۴ آن را تصویب کرد. با توجه به این که بر طبق اصولی که در منشور ملل متحد اعلام گردیده است شناسایی حیثیت ذاتی و حقوق یکسان و غیرقابل انتقال کلیه اعضای خانواده بشر مبنای آزادی، عدالت و صلح در جهان است.
با اذعان به این که حقوق مذکور فوق ناشی از حیثیت ذاتی شخص انسان است... و ...
(...) کشورهای طرف این میثاق با مواد زیر موافقت دارند...
ما مردم ملل متحد با تصمیم به:
محفوظ داشتن نسلهای آینده از بلای جنگ که دوبار در مدت یک عمر انسانی افراد بشر را دچار مصائب غیر قابل بیان نموده،
با اعلام مجدد ایمان خود به حقوق اساسی بشر و به حیثیت و ارزش شخصیت انسانی و به تساوی حقوق مرد و زن و همچنین بین ملت‌ها اعم از کوچک و بزرگ و،
ایجاد شرایط لازم برای حفظ عدالت و احترام الزامات ناشی از عهد‌نامه‌ها و سایر منابع حقوق بین‌المللی و،
ترویج پیشرفت اجتماعی و استانداردهای بهتر زندگی در آزادی بیشتر...
[باید] تحمل را تمرین کرده تا با هم به عنوان همسایگان خوب در صلح با یکدیگر زندگی کنیم...
نه فقط اسرائیل، حماس نیز، مُعاف از رعایت حقوق بین‌الملل بشردوستانه نبوده و نیست. بماند که جنگ حماس و اسراییل جنگ ما نیست بویژه که ریشه دواندن ارتجاع و عقب‌ماندگی را در پی خواهد داشت و خروجی آن رشد تحجر و بنیاد‌گرایی، و گردابی است که همه منطقه را درخود فرو می‌بَرد. من سنخیتی با حماس نداشته و ندارم. ثبت منشور آن که می ۲۰۱۷، منتشر شد «الوثيقة السياسية الجديدة لحماس» برای آشنایی بهتر با آن گروه، و مبارزه با فراموشی است.
این بحث به «کورش تاریخی» اشاره دارد. کورش تاریخی با توهمات ما و آنچه از قرن بیستم به بعد در باره وی بر سر زبان‌ها افتاده، از بُنیاد متفاوت است. ضرورت طرح اینگونه مباحث آشنایی با تاریخ پُر فراز و نشیب میهن ماست که غالباً با آن بیگانه‌ایم. درست است که در گذشته نباید زیست اما به گذشته باید نگریست. به قول شکسپیر در نمایشنامه توفان: What,s Past Is Prologue (گذشته پیش درآمد اکنون است).در این بحث به استوانه کورش Cyrus Cylinder هم، اشاره می‌شود که جوهر و مضمونش احترام به حقوق انسانی، توسط نیاکان ماست و تأثیر معنوی آن کمتر از سند Magna Carta (مگنا کارتا) در اروپا نیست.
در مورد وقایع اتفاقیه مرداد و شهریور سال ۶۷، که مسؤولیت آیت‌الله خمینی در آن تردید برنمی‌دارد، من در نوشته‌ها و ویدئوهای خودم، بجای کشتار یا قتل عام، «اسیرکُشی» را بکار می‌برم که در هر آیینی کاری است پلید. حتی در تاریخ اساطیری؛ وقتی تورانیان از ایرانیان شکست می‌خورند، کیکاوس خواهان قتل اسیران تورانی است اما سیاوش حاضر به اسیرکُشی نمی‌شود.
این بحث به دکتر علی شریعتی که مقوله فلسفی «آوف‌هِبونگ» Aufhebung را معنای تازه بخشید، می‌پردازد. آوف‌هِبونگ ﻣﻔﻬﻮم ﻣﺮﮐﺰی دﯾﺎﻟﮑﺘﯿﮏ ﻫﮕﻠﯽ و اشاره به یکی از کلمات فلسفی او است. کهنه را نفی‌کردن و طرح نو درانداختن است. کهنه را نفی کردن اما نه آنچنان که جنبه‌های مثبتش گم و گور و حذف شود. پس زدن و در عین حال برکشیدن و کشف پیوندی دیگر و پیچیده‌تر است که در آن تنش تضاد، انگیزه پیشرفت شود. در واقع آنچه از میان برداشته می‌شود، هیچ و نابود نشده، بلکه تبدیل می‌شود.
این بحث بعد از اشاره‌ای کوتاه به لئون تروتسکی که در آغاز تشکیل اتحاد جماهیر شوروی چهره‌ای اثرگذار به حساب می‌آمد و به عنوان کمیسر خلق برای روابط خارجی برگزیده شد، سندی تاریخی مربوط یه او را برجسته می‌کند، سخنرانی تروتسکی در مکزیک علیه تیرباران امثال کامنف و زینه ویف که زخمی تهمت و دروغ بودند. 
این بحث اشاره کوتاهی است به Kurt Godel «کورت گودل» اتریشی، یکی از شخصیت‌های مهم در تاریخ ریاضی و منطق که نیم قرن تلاش برای بنای ریاضیات بر مجموعه‌ای از اصول موضوعه را، که با «گوتلوب فرگه» آغاز شد و با اصول ریاضی «راسل» و فرمالیسم «داویت هیلبرت» و... ادامه داشت، ارتقا داد. قضایای گودل یکی از دستاوردهای برجسته ریاضیات در قرن بیستم است.
بدون شناخت دنیای لطیف هنر و بدون تأمل در عمق شاعرانه اشیاء، نمی‌توانیم آنچنان که باید از پس روزمرّگی و کژی‌های روزگار برآییم. خوب است علاوه بر تکیه بر خرد و امید، نگاهی زیباشناسانه به هنر و زندگی هم داشته باشیم.
در افسانه‌های Aesop «ازوپ» (Gibbs 209; Perry 33: Chambry 51) آمده‌است که [شیاد]ی با های‌وهوی ادعا می‌کرد آن دور دستها، در «جزیره رودُس در «دریای اژۀ» پَرشى عظیم کرده که نگو و نپرس! یکی گفت:
[لاف نزن]. جزیره رودُس همین جاست. همین جا بپر!
كتاب ولايت فقيه مجموعه سيزده سخنرانى آیت‌الله خمينى، در فاصله ۱ بهمن تا ۲۰ بهمن ۱۳۴۸ در نجف است. اين سخنراني‌ها در همان ايام تكثير و منتشر شد. جدا از طرح شفاهی موضوع در نجف، ایشان بعدها مبحث ولايت فقيه را در جلد دوم- از مجموعه پنج جلدى- كتاب البيع، تقريباً با همان سبك نوشته‌اند. پیش‌تر ملا احمد نراقى از علماى عصر قاجاريه در كتاب عوائد الايام به موضوع ولایت فقیه پرداخته بود.
«زندان قصر جای مخوفی است. دیوارهای عظیم و متعّدد و کریدورهایی که زندان را احاطه کرده در تازه وارد چنین تاثیر می‌گذارد که انگار کسی که به دام این زندان افتاده‌است هیچ وقت رها نمی‌شود». بزرگ علوی، کتاب «پنجاه‌و‌سه نفر»
این بحث به زندان قصر یکی از مهمترین و بزرگترین زندان‌های رژیم پیشین و از بناهای قدیمی پایتخت اشاره دارد که در گذر ایام زیر و بَم‌های فراوانی را از سر گذرانده‌است. زندان قصر اینک تعطیل شده و جای آن را باغ موزه قصر گرفته‌است. 
رمان گارگانتوا و پانتاگروئل، اثر فرانسوا رابله، در زمان خودش غوغا کرد و در فرانسه از محبوبیتی خاص در بین مردم برخوردار شد و به دلیل محتوای هَجوگونه‌اش از طرف دربار و کلیسا، طرد گردید. آن زمان نیز بازار مکر و فریب گرم بود و آسیاب بر خون عاشقان می‌چرخید، اما نویسنده نیاز نداشت تزویر پیشه کند و به دروغ، این یا آن نقل قول من‌درآوردی را به کسانی که نمی‌پسندد، نسبت دهد.
آیا عکس و نگاره می‌تواند زمان حال را که می‌رود به گذشته تبدیل شود، نگهدارد و به بازنمایی «امر واقع» یاری رسانده، از حلقه‌های مفقوده رازگشایی کند؟
می‌توان نگاه دکتر عاملی به ناسیونالیسم و برخی نوشته‌هایش را مانند مارکسیسم تجارتی استعمارگران و، بررسی انقلاب ششم بهمن نقد کرد، می‌توان همدمی‌اش را با حزب رستاخیز و امثال شریف امامی و ازهاری و... زیر سؤال برد، می‌توان نظر او را که حرکت مردم بپاخاسته ایران در سال ۵۷ «توطئه استعمارگران رنگارنگ است»، واقعی ندانست اما، همه اینها دلیل نمی‌شود که چشم‌مان را بر اعدام ناحق وی ببندیم.
استرادیواری ایران؛ ابراهیم قنبری مهر ( ۱۳۰۷-۱۴۰۱) بود. هنرمند دردمندی که امثال یهودی منوهین و داوید فیودورویچ اویستراخ، وی را می‌ستودند. همچنین نوازندگان خلاق ایرانی، حسین دهلوی، پرویز یاحقی، مهدی خالدی، روح‌اله خالقی، علی تجویدی، احمد عبادی، علی اکبر شکارچی، حبیب‌اله بدیعی، همایون خرم، فرامرز پایور، اسداله ملک، علی اصغر بهاری، فرهاد فخرالدینی و... همچنین بنان، عبدالوهاب شهیدی، شجریان، بانو مرضیه و...
ابراهیم قنبری مهر توانست سازی که اعراب از ایرانیان اقتباس کرده و عود می‌نامیند احیا و بربط بنامد. 
نقاشی دیواری مدرسه آتن Scuola di Atene (شاهکار رافائل) به دلیل پرسپکتیو دقیق، برجسته‌کردن فلسفه و فرهنگ یونان باستان و به تصویرکشیدن خردمندانی که ذکر و فکرشان شناخت علل اولیه بود، سرشار از ناگفته‌هاست.
تابلوی مزبور که بین سالهای ۱۵۰۹ و ۱۵۱۱ نقاشی شده ، نزدیک ۸ متر پایه و ۵ متر ارتفاع دارد. شخصیت‌های اصلی در این اثر، افلاطون و ارسطو هستند اما شماری از مشهورترین فلاسفه یونان باستان، دانشمندان و دیگر شخصیت‌های شناخته شده به تصویر کشیده شده‌اند.
در این بحث؛ بعد از اشاره به ترور میرزاده عشقی، خالق اولین اپرای ایرانی، اسامی شاعران و نویسندگانی را که در دوران سلطنت زندانی شدند، قرائت می‌کنم. با این یادآوری که، استبداد زیر پرده دین، و آنچه در این سالهای سیاه گذشت، اصلاً و ابداً با گذشته قابل مقایسه نیست. شاه و پدرش؛ قدمهای بزرگی به نفع ایران برداشتند. آری، اما راست‌های دیگر را هم باید گفت. اضافه کنم که نیّتِ من؛ ثبت امر واقع است، نه موضعگیری له یا علیه جریان و فردی
این نامه را بازجویان زنده‌یاد احسان طبری که مخاطب نامه را هم برنمی‌تابند، با نیات آلوده، به شبکه مجازی درز داده‌اند. 
این بحث؛ به واقعه ۱۵ بهمن ۱۳۲۷ و سوءقصد به محمدرضا شاه پهلوی، اشاره دارد که در پیامد آن بگیروببند راه افتاد و نخستین دادگاه سیاسی ایران (پس از شهریور ۱۳۲۰) هم، تشکیل شد.
کمی پیش از واقعه - دی ماه ۱۳۲۷- شایع شده بود که حکومت به دنبال فرصتی برای بالابردن قدرت پادشاه در مقابل مجلس است و ۱۵ بهمن آن سال با ترور نافرجام وی، این فرصت به دست آمد.
ما بر زمان می گذریم یا زمان بر ما؟
آیا عکس می‌تواند زمان حال را که می‌رود به گذشته تبدیل شود، نگهدارد و به بازنمایی «امر واقع» یاری رسانده، از حلقه‌های مفقوده رازگشایی کند؟
ما نمانیم و عکس ما مانَدگردش روزگار بر عکس است
ما بر زمان می گذریم یا زمان بر ما؟
آیا عکس می‌تواند زمان حال را که می‌رود به گذشته تبدیل شود، نگهدارد و به بازنمایی «امر واقع» یاری رسانده، از حلقه‌های مفقوده رازگشایی کند؟
ما نمانیم و عکس ما مانَدگردش روزگار بر عکس است
ما بر زمان می گذریم یا زمان بر ما؟
آیا عکس می‌تواند زمان حال را که می‌رود به گذشته تبدیل شود، نگهدارد و به بازنمایی «امر واقع» یاری رسانده، از حلقه‌های مفقوده رازگشایی کند؟
ما نمانیم و عکس ما مانَدگردش روزگار بر عکس است
ما بر زمان می گذریم یا زمان بر ما؟
آیا عکس می‌تواند زمان حال را که می‌رود به گذشته تبدیل شود، نگهدارد و به بازنمایی «امر واقع» یاری رسانده، از حلقه‌های مفقوده رازگشایی کند؟
ما نمانیم و عکس ما مانَدگردش روزگار بر عکس است
ما بر زمان می گذریم یا زمان بر ما؟
آیا عکس می‌تواند زمان حال را که می‌رود به گذشته تبدیل شود، نگهدارد و به بازنمایی «امر واقع» یاری رسانده، از حلقه‌های مفقوده رازگشایی کند؟
ما نمانیم و عکس ما مانَدگردش روزگار بر عکس است
ما بر زمان می گذریم یا زمان بر ما؟
آیا عکس می‌تواند زمان حال را که می‌رود به گذشته تبدیل شود، نگهدارد و به بازنمایی «امر واقع» یاری رسانده، از حلقه‌های مفقوده رازگشایی کند؟
ما نمانیم و عکس ما مانَدگردش روزگار بر عکس است
ما بر زمان می گذریم یا زمان بر ما؟
آیا عکس می‌تواند زمان حال را که می‌رود به گذشته تبدیل شود، نگهدارد و به بازنمایی «امر واقع» یاری رسانده، از حلقه‌های مفقوده رازگشایی کند؟
ما نمانیم و عکس ما مانَدگردش روزگار بر عکس است
ما بر زمان می گذریم یا زمان بر ما؟
آیا عکس می‌تواند زمان حال را که می‌رود به گذشته تبدیل شود، نگهدارد و به بازنمایی «امر واقع» یاری رسانده، از حلقه‌های مفقوده رازگشایی کند؟
ما نمانیم و عکس ما مانَدگردش روزگار بر عکس است
یکی از کهن‌ترین آیین‌های ایران باستان، مبارزه نمادین با سرما و برافروختن آتش بود. در آغاز شامگاه دهم بهمن‌ماه، همه مردمانِ سرزمین‌های ایرانی بر بلندای کوه‌ها و بام خانه‌ها، آتش بر‌افروخته، آوای خوش سرداده، نیایش می‌کردند و بدین ترتیب جشن سَدَه را گرامی می‌داشتند. کشاورزان، خاکستر آتش سده را بر زمین‌هاشان می‌پاشیدند و عقیده داشتند به زمین برکت می‌دهد. (سَدَه در زبان اوستایی به معنای برآمدن و طلوع کردن است).
سال ۶۱ به یک «گفتمان فوق دکتری» در [زندان] وکیل آباد مشهد فراخوانده شدم که دوره آن چهار سال و نیم به درازا انجامید. یکی از بندیان به محض برخورد با من گفت: «بچه‌ها! اگر تردید دارید که این‌جا دانشگاه است، این هم رئیسش!» در تمامی این مدت از بیماری تنفسی و بعدها قلبی رنج بردم. در انتهای تابستان ۱۳۶۵ سلامتم به کلی از دست رفت. مرا به آغوش گرم خانواده‌ای فرستادند که به گفته آن بزرگ، به‌آذین، «ارکانش هر دم در خطر فروریختن بود». اکنون بیشتر اوقاتم به کارِ گِلِ ترجمه می‌گذرد که به خروس اخته کردن «ملا» بی‌شباهت نیست! مثل آن است وقت آن رسیده باشد که با ذکر این سخن از آندره مالرو در کتاب «فاتحان»، قال این مقال را بکنم: «یک زندگی به هیچ نمی‌ارزد، اما هیچ چیز ارزنده‌تر از یک زندگی نیست»
کمتر کسی تصور می‌کرد آقا بهروز مدعی مقاومت و ایستادگی، با هدایت ساواک، بیرون زندان حتی به حاج مهدی عراقی و دوستانش نزدیک شود و برای بازجویان گزارشات مکتوب بنویسد. در گزارش ساواک، شماره ۷۵۴۰۷–۳۸۱/۱۴۶۲ مورخ ۳۷/۲/۱۱ نام بهروز ذوفن ذکر شدهاست. شماره رمز وی ۱۱۶۵۲ بود و مسؤولین امنیتی تلاش می‌کردند نامبرده لو نرود. بهروز ذوفن بعد از انقلاب هم تلفنی با عضدی و رسولی [اون اوایل که در اسرائیل بودند] تماس داشته‌است.
۴ بهمن سال ۱۳۶۴، در مَقر رادیو صدای فدایی در روستای گاپیلون در کردستان عراق، واقعه دردناک و غم‌انگیزی رخ داد. کسانیکه قاتلین زندانیان سیاسی، تشنهِ خون‌شان بودند، خود، یگدیگر را زیر آتش گرفتند.در آن واقعه پُر مَکر و ننگ که حلقه‌های مفقوده بسیار دارد، افراد فداکاری جان باختند. 
در انقلاب فرانسه؛ وقتی روبسپیر و دوستانس تصمیم گرفتند پادشاه (لویی شانزدهم) را اعدام کنند، توماس پین استدلال کرد او باید محاکمه شود نه اعدام. در هیاهو و «جبر جو» آن ایام،کسی گوشش بدهکار نبود و پادشاه زیر تیغ گیوتین رفت و بعدها روبسپیر رهبر انقلاب هم. اگر روبسپیر زنده زنده می‌ماند، سر از تن توماس پین هم جدا می‌شد. وی می‌گفت: تمام انسانها برادران من، و نیکوکاری مذهب من است.
داشتم در باره «مینوی خرد» می‌نوشتم که ناگهان قلم از دستم افتاد.
نوشتن، گاه مثل گشت و گذار در یک باغ بزرگ و مصفا است. آدم اول در حاشیۀ جویباری به راه می‌افتد، به این نیت که مثلاً تا آخرش برود و چشمه‌اش را پیدا کند، اما وسط‌های راه یک دفعۀ پروانۀ زیبایی توجه‌اش را جلب می‌کند و بعد برای آنکه آن را از نزدیک تر تماشا کند بی اختیار به دنبالش می‌پیچد لای درخت‌ها و دیگر رفت که رفت...
در آدرس زیر:
http://hamneshinbahar.net/article.php?text_id=818
شکنجه یکی از زشت‌ترین جلوه‌های تعرض به کرامت انسانی است که موجب نابودی شأن و منزلت قربانی و مختل شدن تداوم زندگی و فعالیت‌های وی خواهد شد. این پدیده شوم با وجو د تمامی اقدامات جامعه بین‌المللی که در جهت محو و منع آن صورت پذیرفته، هنوز هم در جهان رواج دارد.این بحث با توضیح کوتاهی در مورد شکنجه که از گذشته‌های دور تا کنون، مهمترین وسیله ایجاد رُعب و وحشت بوده و ستمگران غالب و مغلوب به آن متوسل شده‌اند، به کنوانسیون ضد شکنجه، یا بهتر بگویم معاهدهٔ منع شکنجه، United Nations Convention against Torture هم اشاره می‌کند که سازمان ملل متحد در سال ۱۹۸۴ تصویب نمود.
برای بررسی هر قضیه‌ای نباید کمر آن را گرفت و باید کل روند حرکت را در نظر داشت، حقیقت تمامیت است و شناخت هر چیز باید شناخت یک تمامیت باشد. برای بیان حقیقت، شجاع و برنا باشیم و از های و هوی نوکران استعمار و ارتجاع نهراسیم. حقیقت نباید در بند این پرسش باشد که به نفع کیست. نباید آنچه را دوست داریم حقیقت داشته باشد، ما را به امتناع انصاف و واقع‌بینی بکشاند. تنها پرسشی که باید از خودمان بپرسیم این است: واقعیت‌ها چیستند و این واقعیت‌ها بر چه حقیقتی دلالت دارند؟ همنشین بهار
امیرحسین احمدیان:
[بعد از انقلاب، خطر دستگیری تقی شهرام وجود داشت] من به وی گفتم كه محل‌هایى را در روستاها مى‌شناسم كه امكان دسترسى رژیم به او را بسیار كم مى‌كند، همچنین به وى پیشنهاد خروج از كشور را كردم. تقى بسیار از من قدر دانى كرد و گفت كه بعد با من در این مورد تماس مى گیرد. من با او هفته‌اى دو بار قرار داشتم و همیشه همراه كوكب[همسرم] به سر قرارش مى رفتیم.در جلسات بعد گفت كه فكر نمى‌كند كه چندان در خطر باشد و قصد دارد در همین تهران بماند تا مرگ ارتجاع را ببیند.معتقد بودیم رژیم پس از دو سال سقوط مى‌كند.
ازجمله اهداف دشمنان آزادی، تاریخ سازی و وارونه نمایی است. شرح رویدادهای تاریخی، بویژه تاریخ سیاسی، در کشور ما، بیشتر اوقات در جهت کسب مشروعیت صورت می‌گیرد و وقایع نگاران، آشکارا یا پنهان، به تحریف تاریخ دست می‌زنند.
کميته مشترک ضدخرابکاری، نماد بيداد رژيم پيشین بود و در آن گُل‌های زيبايی پَرپَر شدند. اما گزارش غيرواقعی علیه آن و علیه هیچکس جوانمردانه نیست. برخی سخنان هادی غفاری در گفتگو با حسین دهباشی، غم‌انگیز، بُهت‌آور و توهین به شعور همه کسانی است که آن را می‌شنوند.
به نام خداوند بخشنده مهربان و بر مبنای قانون اساسی و متمم آن، از امروز نهم آبان ماه ۱۳۵۹ هجری شمسی که بیست و یکمین سال زندگی را آغاز می‌کنم آمادگی در قبول مسئولیت‌ها وتعهدات خود به عنوان پادشاه قانونی ایران اعلام می‌دارم ...
۱۲ آذر ۱۳۴۸ دکتر علی شریعتی در حسینیه ارشاد، با اشاره به تاریخ ایران سخنان مهمی ایراد نمود. توجه شما را به دقایقی از آن فایل صوتی جلب می‌کنم. حرفهای او البته آیه نیست و هیچکس هم نگفته‌است که گل بی عیب بود. از قضا خودش بیش از همه، یقه خودش را می‌گرفت و بازخواست می‌نمود، اما آن جان شیفته دغدغه آزادی داشت و جدّی‌تر از آن بود که بی حرفی‌هایش را با پرحرفی جبران کند یا از آنچه نمی‌داند سخن بگوید. 
موضوع بر سر تغئیر نظرگاه و ایدئولوژی که حق طبیعی هر آدمی‌است، نیست. جریان تقی شهرام که خودش را نوک پیکان تکامل می‌پنداشت، با اِعمال روشهای ضد انقلابی، نهال سرسبز و زیبایی را که امثال حنیف نژاد با خون دل کاشته و آبیاری کرده بودند، شکستند و به روی همرزمان خویش تیغ کشیدند. در آن جاده گِل‌آلود و پُر از چاله چوله، در غروب مِه‌آلودی که گِردباد می‌وزید، گروه‌های کوچکی که با ارابه ران و بیرقش، زاویه و فاصله داشتند، بیشتر، به راست افتادند و یا در رویارویی با ساواک جان باختند. 
اوج ارتفاع خورشید
در نیمکره شمالی (که بخشی از پهنهٔ بیشتر قاره‌ها در آن جای گرفته‌اند)، اول تیرماه، طولانی‌ترین روز و مصادف با انقلاب تابستانی Summer solstice است.در این روز قطب شما، بیش از هر زمان دیگر(به اندازه بیست و سه و نیم درجه بسوی خورشید متمایل است و نور خورشید به برخی از سرزمین های نیمکره شمالی عمود می تابد...
موضوع این مقاله «تئوری ریزوم» است که به نوعی پَرش ما را هم گرفته و می‌گیرد. «ژیل دلوز» Gilles Deleuze فیلسوف فقید فرانسوی، بارها به استعاره ریزوم اشاره نموده‌است. جوانان فرهیخته ایران در داخل کشور، که با همه محدودیت‌ها می‌کوشند «بهروز» باشند، با اینگونه مباحث بیگانه نیستند. ریزوم Rhizome (زمین‌ساقه) که از واژه یونانی Rhiza گرفته شده، در علم گیاه‌شناسی، ساقه زیرخاکی و ریشه دار گیاهانی چون زنجبیل، زردچوبه، زنبق معمولی و ریواس و...است که قابلیت رشد و نمو در تمامجهات را دارد. ژیل دلوز در بیان نظراتش از استعاره ریزوم استفاده کرده‌است. این مقاله را چندین سال پیش برای ویکیپدیا نوشتم و باید تکمیل شود.
ریاضیات ابزاری بی بدیل در شکل‌گیری دقت و استدلال است و قدرت تخیل و روحیه‌ی نقاد را پروبال می‌دهد. ریاضیات به ما می‌آموزد «سفسطه» را با «استدلال منطقی» نیامیزیم. بین علم و شبه علم فرق بگذاریم و از گمراهی‌های ناشی از «شبیه‌سازی» بپرهیزیم و در یک کلام، درست را از نادرست جدا کنیم. ریاضیات بار اصلی استدلال علمی را به دوش دارد و هسته تئوری‌های عمده علوم طبیعی است. ریاضیات به بخش اعظم تفکر فلسفی هم جهت و محتوا بخشیده و آموزه‌های ارتجاعی را زدوده‌است.
۱۱ نوامبر هر سال؛ در بسیاری از کشورهای مسیحی‌نشین، کودکان با فانوس در کوچه پس کوچه‌ها راه می‌افتند، به در خانه‌ها می‌روند و با اشاره به سنت مارتین Saint Martin(مارتین قدیس=فون تورس مارتین)، آواز می‌خوانند.
فانوس، فانوس
خورشید و ماه و ستاره
می‌تابند بر فراز فانوس من
من با فانوسم می‌روم
آن بالا ستاره‌ها می‌تابند و این جا ما می‌درخشیم
سنت مارتین نجات می‌بخشد از باد و بوران
شنلش خوب و گرم می‌پوشاندش ...
نظامی که در بیست و چهار سال اخیر قدرت سیاسی و اقتصادی را در کشور ما اعمال می‌کند با بحران آشکاری روبرو شدهاست.
در جهان امروز آن قدرت سیاسی پذیرفتنی است که بر قهر و زور و فریب و نیرنگ استوار نباشد و تحمیق اکثریت و تطمیع اقلیت را روش خود نداند.
قدرت سیاسی ایران با توسل به زور، عوام فریبی و فریبکاری، با انتخاب منافع اقلیت به عنوان تنها معیار خیر و مصلحت عام، عملاً از خود سلب اعتبار نموده‌است.
زندانی زمان شاه؛ دکتر علی‌اکبر ترابی (حاللاج‌اوغلو) جامعه شناس مردم دوست ایران چهره بر خاک نهاد. وی یکی از محبوب‌ترین استادان دانشگاه تبریز و از افراد نزدیک به «محفل صمد بهرنگی- بهروز دهقانی» بود و در شکل‌گیری محافل ترقیخواه تبریز در دهه ۴۰ و اوایل دهه ۵۰ نقش موثری داشت.
او نیز چون دکتر غلامحسین صدیقی؛ دکتر امیر حسین آریان‌پور و دکتر علی شریعتی، جامعهشناسی را از محدودهی بنگاههای تحقیقاتی و خدمتگزاران قدرت رها ساخت و به میان مردم برد.
زنده‌ياد پرویز شهریاری با تاریک‌اندیشی و سکون مبارزه می‌کرد. آن ریاضیدان شریف، شیفته آزادی انسان بود و ازهمین‌رو، در دو نظام شاه و شیخ، آزار فراوان دید. گرچه تا پایان عمر کوله‌بار زندان و سلول‌های انفرادی را به دوش داشت و خاطره نامردمی‌ها و شکنجه‌ها، همیشه آزارش می‌داد، اما مانند همه آموزگاران انسانیت و مدارا، از کینه‌های کور، بَری بود و حتی به داد «ساقی» شکنجه‌گر هم رسید و همراه با آیت‌الله طالقانی مانع اعدامش شد.
در کتاب «جواهر القران و درره»، غزالی آیاتی را که استفاده‌هایی عارفانه می‌توان از آن کرد، برجسته نموده و از این طریق به یکی از دغدغه صوفیان پاسخ می‌دهد. کمتر عارف، مفسر و حکیمی دیده شده که پس از غزالی از این اثر ـ چه به صورت مستقیم یا غیرمستقیم ـ تأثیر نگرفته باشد. از عین‌القضات، ابن عربی و مولانا که بگذریم، حکیمانی چون سهروردی و ملاصدرا و مفسران بسیاری از این رساله تأثیر پذیرفته‌اند. 
یکی از مهمترین آثار عرفانی؛ کتاب با ارزشی است با عنوان: The Cloud of Unknowing
متنی قرن چهاردهمی که معلوم نیست چه کسی آنرا به رشته تحریر درآورده؛ نامه‌های راهبی است که خود و شاگردش را به دیدار خویشتن فرامی‌خوانَد و در مورد نیایش شهودی و شیوه‌های درونی است. کتاب، نثر فاخر و پیچیده‌ای دارد و شرح آن در صلاحیت من نیست. مضمون و جوهر کلام آن راهب را با بیانی دیگر و به قرائت خودم تعریف می‌کنم.
عنوان کتاب «ابر جهالت»؛ همچنین «سحاب احتجاب» معنا شدهاست؛ به خاطر مضمون و موضوعش، آن را «غبار حیرت» نامیده‌ام.
اینترپل نام کوتاه سازمان بین‌المللی پلیس جنایی International Criminal Police Organization است که در سال ۱۹۲۳ در وین پایتخت اتریش ایجاد شد. هدف اصلی آن، همکاری بین پلیس کشورهای عضو و هماهنگ‌کردن مراجع قضایی این کشورها برای مبارزه با مجرمان و جرم‌های بین‌المللی است. مقر اینترپل در شهر لیون فرانسه است.
نوروز اگرچه با شور و شادی و دید و بازدید همراه است؛ و در آن ده‌ها سلام و صد‌ها بوسه رد و بدل می‌شود، اگرچه شکوفه‌ها می‌رقصند و پرندگان به پرواز در می‌آیند و بهار خنده می‌زند و ارغوان می‌شکفد... اما نوروز غمی زیبا و عزیز را هم با خودش می‌آورَد، غمی که به خاطره‌ها و یاد‌هایمان گره خورده‌است.اگرچه بهار می‌آید و به قول حافظ، نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد... اما، وقت تحویل سال مرغ دلِ آدمی پَر می‌کشد و در آسمان درون و از فراز خاطره‌ها پرواز می‌کند. 
این بحث به یک واقعه تاریخی اشاره دارد که علیه نازی‌ها در جنگ دوم جهانی در کشور هلند روی داده و به اعتصاب فوریه ۱۹۴۱ Februaristaking شهره است. اعتصابی که از کارگران فلزکار آمستردام شروع شد و پس از آن شهرهای اوترخت، هارلم، فلسن، زاندام و هیلفرسوم را هم فرا گرفت.
ازجمله اهداف اعتصاب مزبور اعتراض به تعقیب و دستگیری یهودیانی بود که از آلمان تحت اختیار نازی‌ها، گریخته و به هلند آمده بودند.
چارلی چاپلین دختری داشت به اسم «جرالدین لی چاپلین» که اکنون زنده است و ۷۲ سال سن دارد. وی هنرپیشه است و از جمله در فیلم دکتر ژیواگو بازی کرده است.این مطلب به نامه جعلی و دروغینی اشاره دارد که بیش از ۴۰ سال است در مطبوعات و رسانه‌ها به عنوان «نامه چارلی چاپلین به دخترش» قالب می‌شود. واقعش اصلاً چارلی چاپلین چنین نامه‌ای را به دخترش ننوشته‌است.
مسیح اهل ناصریه (ناصره) بود. سیه چرده و سیه چشم و سیه مو؛ اما رنگ مو و چشم و چهره‌اش، همچون پیام او (مهربانی و بردباری) مصادره شد و در نقاشی‌ها، فیلم‌ها و کتاب‌ها با چهره‌ای سفید، موی طلایی و چشمان آبی تصویر شدهاست.
مسیح نیز رنج می‌کشید و بی‌مروتی‌ها و جفای روزگار آزارش می‌داد.
وقتی به صلیب کشیده شد فریاد زد: «ایلی ایلی لَما سَبَقْتِنی»(خدای من، خدای من، چرا مرا تنها گذاشته‌ای؟)
پدر بزرگوارم که سالیان دراز پشت میله‌های زندان مرا می‌دید به زیارت مکه رفته بود و من برای زیارت او به مکه. به دلم برات شده بود که این آخرین دیدار است و من دیگر او را نخواهم دید… پدرم در طواف به دور کعبه، وقتی به حُجر اسماعیل می‌رسیدیم بی‌اختیار رو به من می‌کرد و می‌گفت: «پسرم من دوباره می‌آیم به ملاقات تو. ایشالله آزاد میشی و ما بازهم به کوه و صحرا می‌ریم. کاش این زندان‌بان‌ها بذارند کمی باهم بیشتر حرف بزنیم...» می‌گفت و اشک می‌ریخت، مادرم نیز…
داعش دو چهره (سیاه و سفید) دارد. داعش سیاه همان گروهی است که سر می‌بُرد، می‌کشد، سنگسار می‌کند، دست و پا قطع می‌کند، میراث انسانیت را نابود می‌کند، و از آثار باستانی، زنان و غیر مسلمانان بیزار است. اما داعش دوم سفید است، پوشش بهتری دارد و آراسته می‌نماید ولی همان کارهایی را می‌کند که داعش سیاه انجام می‌دهد. این داعش سفید عربستان سعودی است. عربستان همان داعشی است که خودش ساخته است.
درواقع عربستان همان داعش است که موفق به تشکیل دولت شده است.
میرزا تقی خان امیرکبیر از برجسته‌ترین دولتمردان ایرانی در سه قرن اخیر است. امیرکبیر البته گل بی عیب نبود اما اگر به به زمانه وی(حدود ۱۶۰ سال پیش) برگردیم، می‌بینیم نخستین برنامه‌ى دولت ایران براى واکسن زدن، نشر علوم جدید. ترویج ترجمه و انتشار کتب علمی، تأسیس دارالفنون و روزنامه وقایع اتفاقیه و...(که همه مرهون همت اوست)، در جامعه خرافات زده ما کار کوچکی نیست.
جو منشن: چه اتفاقی برای رهبر مجاهدین افتاده‌است؟ ما از سال ۲۰۰۳ تا کنون از وی خبری نداریم. کسی اطلاع دارد که برای وی چه پیش آمده‌است؟
[بعد ازکمی مکث] وسلی مارتین فرمانده سابق کمپ اشرف در عراق در زمان اشغال آمریکا، پاسخ داد:
آقا، او در یک حمله زخمی شد.
جو منشن: آیا زنده است؟ هنوز زنده است؟
وسلی مارتین: طبق اطلاعاتی که من دارم بله زنده است.
ناسا از جریان آب در سطح کره مریخ خبر داد و اکنون گفته می‌شود وجود حیات در آن غیرممکن نیست .آیا منشا این آب جاری مخازن آب موجود در عمق آن سیاره است؟ آیا حاصل ذوب شدن یخ‌ها در لایه‌های زیرین سطح مریخ است؟ آیا بخاطر نمک فراوانی است که در خاک آن وجود دارد و رطوبت موجود در جو سیاره را به طرف خود می‌کِشد؟
دیک چینی؛ بهمراه دخترش کتابی نوشته‌اند با عنوان:
Exceptional: Why the World Needs a Powerful America
(استثنایی: ﭼﺮا ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻪ یک آﻣﺮﻳﻜﺎی ﻗﺪﺭﺗﻤﻨﺪ اﺣﺘﻴﺎﺝ ﺩاﺭﺩ؟)
ایشان ضمن تایید مجدد برنامه «شکنجه» زندانیان در دولت بوش، به باراک اوباما که او را بی‌عُرضه و ضعیف 'Obama 'very weak جلوه می‌دهد، حسابی توپیده است.
هنوز عَرَق آن یکی «مورخ تاریخ معاصر» که با «پرویز ثابتی» و «احمد فراستی»؛ ری و روم و بغداد را بهم می‌بافت تا جنایات ساواک را توجیه کند، خشک نشده بود که سر و کله یکی دیگر از مورخین تاریخ معاصر پیدا شد که با «حجب و حیا»ی بسیار و با «دلیل و برهان» ثابت می‌کند سید علی خامنه‌ای (با همکاری حزب توده و چریکهای فدایی ۱۸ تیر ۱۳۴۳) از طریق تالاب انزلی رهسپار مسکو شدهاست تا به مدت ۴ سال (از ۴۳ تا ۴۷) در دانشگاه پاتریس لومومبا تعلیم ببیند و سپس با هدایت کاگ‌ب KGB برای نفوذ در شبکه‌های مذهبی به ایران برگردد!
کشتار سن-بارتلُمه Massacre de la Saint-Barthélemy سرکوب گسترده و خونین پروتستان‌های فرانسوی کالوینیست در جریان جنگ‌های مذهبی فرانسه و به سال ۱۵۷۲ بود. این فاجعه به دست شارل نهم؛ پادشاه وقت فرانسه، صورت گرفت. در طول چند روز؛ چندین و چند هزار پروتستان در خون خویش غلطیدند. 
قطعه «بودن یا نبودن»(در آثار شکسپیر)، اشاره به داستان هملت است که در چنبره تردید و حیرت، سخنانی ژرف و دردآلود می‌گوید. سخنانی که بیانگر مرثیه عمر آدمی است.
هملت با دورویی و پلیدی‌های زیادی روبرو می‌شود و می‌بیند هر کسی نه خودش، بلکه در جلد دیگری نقش بازی می‌کند.
عموی هملت زیر پای مادرش می‌نشیند و مادرش هم به این بازی تن می‌دهد و شرم را به بازی می‌گیرد... همه در برخورد با یکدیگر نقاب می‌زنند و از خود بودن می‌گریزند.
او می‌تواند با خنجری برهنه، خود را آسوده سازد. اما ماندن را به این فرار ترجیح می‌دهد و از خود و دیگران این سؤال را می‌پرسد: «بودن یا نبودن»؟
موضوع این بحث؛ مقاله نیویورک تایمز است که اواخر آوریل ۲۰۱۵ منتشر شدهاست: «ایران دست از انقلابش بر نخواهد داشت» نیویورک تایمز معتبرترین روزنامه آمریکاست اما مقاله مزبور روی نکاتی انگشت گذاشته که تاسف هر ایرانی شریفی را برمی‌انگیزد.
این بحث در مورد نامه آلبرت آینشتاین Albert Einstein به فیلسوف یهودی «اریک گوتکیند» است. نامه‌ای که در آن نوشته شده:
«خدا صرفاً یک اصطلاح است که ساخته ضعف‌های جنس بشر می‌باشد»
آینشتاین خدا را رد یا اثبات نمی‌کند. چرا؟ چون اصلاً چنین چیزی ممکن نیست. تأکید وی بیشتر بر بی‌اعتبار دانستن دین رسمی است و او به مثابه یک دانشمند حق دارد آن را به چالش بگیرد، بویژه وقتی صاحبان زر و زور، دین را به خرافه و جنایت و تزویر آلوده‌اند.
این بحث با اشاره به جلسه استماع که چهاردهم آوریل ۲۰۱۵ (۲۵ فروردین ۱۳۹۴) در ساختمان کنگره ایالات متحده برگزار شد و در آن خشونت در یمن Violence in Yemen مورد بحث قرار گرفت، وجه دیگری از مناقشه اتمی بین ایران و ۵+۱ را توضیح می‌دهد.
.jpg)
گونتر گراس Günter Grass، نویسنده، نقاش، و مجسمه‌ساز زبردستی که برای بسیاری از روشنفکران آلمان نماد «وجدان ملت» بود، به غبار پیوست. این بحث بعد از اشاره به شعر جنجال برانگیز «آنچه باید گفته شود» به مصاحبه گزارشگر کانال ای. آر. دی (کانال رسمی تلویزیون آلمان) با وی می‌پردازد که ۵ آوریل ۲۰۱۲ روز بعد از انتشار شعر انجام شدهاست.
این بحث با اشاره به «خط جدید»ی که ایالات متحده در سیاست خارجی خود برگزیده‌است؛ به اظهار فضل حضرت «تام کاتن» Tom Cotton سناتور جمهوریخواه ایالت آرکانزاس(در مورد ایران) می‌پردازد، سپس مقاله مهمی را که هنری کیسینجر و جرج شولتس، با هم پیرامون «توافق هسته‌ای» نوشته‌اند، مرور می‌کند.
این بحث در مورد پروتکل الحاقی Protocol Additional است که این روزها بعد از «تفاهم سوئیس» (لوزان) بیش از پیش شنیده می‌شود؛ تصویب پروتکل الحاقی گامی اساسی، در حل پرونده پیچیده هسته‌ای که وبال کشورمان شده، خواهد بود. اما پروتکل الحاقی دقیقاً چیست؟
این بحث برای کسانی مفید است که موضوع هسته‌ای را دنبال می‌کنند و آشنایی با کلید واژه‌های آن را ضروری می‌دانند.
این بحث به زندان قصر یکی از مهمترین و بزرگترین زندان‌های رژیم پیشین و از بناهای قدیمی پایتخت اشاره دارد که در گذر ایام زیر و بَم‌های فراوانی را از سر گذرانده‌است. زندان قصر اینک تعطیل شده و جای آن را باغ موزه قصر گرفته‌است.زندان قصرگنجینه‌ای از رشادت‌ها و خاطرات تلخ و شیرین مردان و زنان مبارزی است که بهترین سالهای عمرشان را برای رسیدن به اهدافی متعالی پشت میله‌های آن سپری کردند.
وقتی کسی به عرش برده می‌شود و او، هوا برَش می‌دارد و خود را طاووس علیّین شده می‌پندارد، به محض اینکه میخ‌ش را کوبید و زیر پایش را محکم کرد، با لجن پراکنی و ریختن خلایق بر سر منتقد، جواب کلمه را نه با کلمه، با جوسازی و زندان و خشونت‌های مرگبار خواهد داد و برای پیشبرد کارش در تاریخچه، و در وقایع اتفاقیه دست خواهد برد، راست‌ها را نخواهد گفت و به هر وسیله از جمله به دروغ متوسل خواهد شد...
جان بولتون؛ که خواهان بمباران ایران شدهاست، یک فرد نیست، نمادِ «جریان» پوسیده و منفوری است که کارچاق‌کن کارتل‌های تسلیحاتی و سرمایه سالاران لاکهید مارتین و نورتروپ گرومن...است. جریانی که فاشیست‌هایی چون «جان مک‌کین»، «لیندسی گراهام»، «ریچارد پرل» و «موشه یعلون» در صف آن هستند و با ریاض و تل آویو و اورسورواز و...سَر و ِسر دارند و نیاّت پلیدشان گاه در محافل جنگ افروز تهران و قم هم بازگو می‌شود.
۲۹ اسفند ۱۳۹۳ که نوروز کفش و کلاه می‌کرد تا بیاید و بوق بهار بزند، ماه بین زمین و خورشید حائل شد و ساعت ۹:۴۶:۴۷ (به‌وقت UTC یوتی‌سی (ساعت هماهنگ جهانی) کاملاً روی خورشید را پوشاند و ما در آسمان شاهد یک خورشیدگرفتگی کامل Total Solar Eclipse بودیم. وقتی ماه قرص خورشید را می‌پوشاند لایه‌های خارجی جو خورشید را می‌توان رصد کرد و با پدیدار شدن ستاره‌ها می‌توان انحنای فضا - زمان را هم اندازه گیری نمود، و به جزئیاتی در حرکت مداری ماه و زمین پی‌برد... 
تابلوی نیایش مغان Adorazione dei Magi اثری ناتمام از لئوناردو داوینچی است که در سال ۱۴۸۱ کشیده شدهاست.
به این علت که داوینچی در سال ۱۴۸۲ به میلان رفت موفق با تکمیل این نقاشی نشد.
تابلوی دیگر، تعمید مسیح The Baptism of Christ اثر «mdv, دلا فرانچسکو» Piero della Francesca نقاش ایتالیایی است.
داستان بوته سوخته سرآغاز کتاب «قطره اشکی در اقیانوس» اثر حماسی مانس اشپربر Manès Sperber است. نویسنده برنا و دلیری که شهامت حق گفتن و تنهاماندن را داشت و هرگز قانع نشد که به کارگیری وسائل بد می‌تواند به هدفهای خوب بیانجامد.
از نگاه او هر چیز که حقیقت نبود یا دست کم با جست‌و‌جوی حقیت مطابقت نداشت، پوچ و بی‌ارزش بود. معتقد بود هنگامی که تشکیلات از حالت ابزار درآمد و هدف شد و بی‌مروتی و ناراستی را توجیه کرد، سکوت پلید و جفا است. 
ویرجینیا وولف در برابر سرگشتگی‌اش در زمان حال، به خاطرات گذشته بازمی‌گردد و انگار در جستجوی علتِ این سرگشتگی است، تلاش می‌کند تا (به قول خودش) چیزی واقعی از میان ظواهر دریابد.
او در خاطرات خویش در پی کشف لحظه است - آن هم نه هر لحظه‌ای - لحظه‌ی آگاهی و نگاه و سکوت... لحظه‌ی بودن و حضور.
«آخاله کسینجر» اومد بشینه، ناگهان یه مشت «ضعیفه بی حیا و بی سر و پا» و به قول عالیجناب مک کین «تفاله»، هرچه از دهن‌شون دراومد به آن انسان «شریف و والا» که واقعا در عالم همتا ندارد، بار کردند.
یکی از آن زنان فریاد می‌زد که اعتراض ما به نام مردم شیلی است. به نام مردم لائوس است. به نام مردم کامبوج و تیمور شرقی است. به نام مردم ویتنام است....
مک کین را کارد می زدی خونش در نمی اومد.
در مورد عهدنامه ترکمانچای که در تاریخ دیپلماسی، روابط بین المللی و اوضاع داخلی ایران نقطه عطف مهمی تلقی می‌شود و
اول اسفندماه ۱۲۰۶ (۲۱ فوریه ۱۸۲۸)، از سوی روسیه تزاری با هم‌گامی بریتانیا، بر ملت و دولت ایران تحمیل شد، مقاله‌ای نوشته‌ام که با ویدیو همراه است. این متن کامل عهدنامه مزبور به فارسی و روسی است.
یوگنی‌آنه‌گین رُمان شعرگونه الکساندر پوشکین بنیانگذار ادبیات نوین روسی است. این داستان منظوم شاهکار پوشکین است و او به مدّت هشت سال روی آن کار کرد. یوگنی آنه‌گین در موسیقی و ادبیات و فیلم تاثیر زیادی گذاشته و مردم عادی نیز به موضوع آن توجه داشته‌اند.این رُمان هفت هزار خطی که شخصیت خود پوشکین را هم در ورای چهره قهرمانش نمایان می‌سازد، مانند جنایت و مکافات داستایفسکی، «دایره المعارف زندگی روسی» است و تاثیرات زیادی در موسیقی و ادبّیات و فیلم گذاشته‌است. چایکوفسکی از روی آن، اپرای «اوژن اونگین» را ساخته‌است.
ارزش‌ها، باور‌ها و نحوه زندگی ما فقط با هم متفاوت نیست، بلکه گاه در تضاد و کشمکش است و ما فراموش می‌کنیم که تضاد یک جزء جدایی‌ناپذیر از آزادی و منبع خلاقیت است، فراموش می‌کنیم که اگر تفاوت‌ها نبودند، انتخاب و به تبع آن آزادی نیز وجود نداشت. پس آنچه لازم داریم از بین بردن تضاد نیست بلکه تضمین بقای آن به گونه‌ای متمدنانه است، البته با این تهدید روبرو هستیم که با نفی دیگران خود را اثبات کرده و به «گفتمان سنت‌گرایی» آلوده شویم. گفتمان سنت‌گرایی منتقد را مخالف و مخالف را دشمن جلوه می‌دهد. به جای پاسخ کلمه با کلمه، به تهمت و افترا و در قدم بعد به کینه و دشنه متوسل می‌شود. گفتمان سنت‌گرایی به دنبال دشمن می‌گردد و پیشاپیش او را در ذهن خود حذف می‌کند. 
ده بیست سال دیگر بسیاری از رهبران اپوزیسیون (همچنین اضدادشان در جمهوری اسلامی) غزل خداحافظی را می‌خوانند.
در آن روز و روزگار که چه بسا من و تو صد کفن پوسانده باشیم، نسل جوان ایرانی با مرور کارنامه همه مدعیان، با هزار سئوال روبرو می‌شود و از خودش می‌پرسد آنها که «مقاومت» و «آزادی» از زبانشان نمی‌افتاد، جز برخوردهای «سلبی»، جز هرزه نویسی و جز نفی و لعن دیگران چه چیز به یادگار گذاشتند؟ اصلاً چیزی به یادگار گذاشتند؟ کو؟ کجاست؟
هیپاتیا Hypatia، جان بر سر عقاید و آرای خود نهاد. در روزگار وی، سلطه کلیسا از یک سو، و فقر عنصر ذهنی بخش زیادی از مردم از سوی دیگر، تهدیدی برای پیشرفت دانش و فرهنگ بود و هیپاتیا در همین فضای اجتماعی می‌‌زیست. سال ۴۱۵ میلادی وقتی از کتابخانه مرکزی اسکندریه باز می‌گشت، مرتجعین به جانش افتادند. با چاقو او را تکه تکه کردند و به شعله‌های آتش سپردند...
این بحث در مورد «آندره ریو» André Rieu یکی از نوازندگان ویولن در هلند است. من در خاطرات خانه زندگان و...شماری از آثار وی را آغاز و پایان ویدیوهای خودم گذاشته‌ام. وی «مارش ایرانی» Persian March اثر یوهان اشتراوس (پسر)، همچنین «در بازار ایرانی» In a Persian Market یکی از معروف‌ترین ساخته‌های آهنگساز انگلیسی «آلبرت ویلیام کتلبی» Albert William Ketèlbey را به زیبایی نواخته‌است.
آیا این یهودا، همان حواری تابلوی شام آخر است که بین الهیون و نویسندگان مسیحی بحث وی همچنان جاری‌است و خیانت‌اش محل نزاع؟
اگر همان یهودا است که ازش نیکی‌ها یاد می‌کنند چطوری می‌تواند آنقدر پست و پلید بشود که به خاطر سی سکه نقره برادر نازنینش مسیح، یعنی ایمان و امید و عشقش را به دشمن بشناساند؟
مگر می تواند آدمی در طرفه‌العین کپک بزند و ناگهان اینهمه آلوده شود؟
در گفتمان نظامی(بویژه بین نظامیان آمریکایی)، به روزی که قرار است یک عملیات بزرگ در جنگ آغاز شود، روز دی (D-Day) گفته می‌شود، اما «روز دی» بطور خاص، اشاره به یکی از روزهای مشخص در جنگ جهانی دوم در رابطه با نبرد نرماندی Invasion of Normandy است. در این نبرد که بزرگترین عملیات آبی خاکی تاریخ محسوب می‌شود، نیروهای متفقین در ۶ ژوئن ۱۹۴۴ در کرانه ساحل نرماندی پیاده شدند و به آزادسازی فرانسه اشغالی از نیروهای آلمان نازی پرداختند. 
نویسنده سوئیسی ماکس رودلف فریش Max Rudolf Frisch رُمانی دارد با عنوان «من اشتیلر نیستم» I'm Not Stiller
وی با این رمان، به نقد انسان معاصر می‌پردازد، انسانی که همه چیز دارد و هیچ چیز ندارد. سرگشته و حیران است و نمی‌داند چه بایدش کرد. شخصیت اصلی رمان (اشتیلر)، گاه و بیگاه از خود و از دیگران می‌پرسد: آدمی با زمان زندگیش چکار می‌کند؟ او خود را انکار می‌کند. انکار می‌کند چون دوست ندارد آن باشد که هست و دیگران تصور می‌کنند.
این نوشته در مورد گلپایگان، کُهن شهر دوران کیانی است. شهری که به دلائل بسیار بحث‌انگیز بوده و نامش شنیده می‌شود.
۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰
گلپایگان در استان اصفهان (ایران) واقع شده و بین الیگودرز، نجف‌آباد، خمین و محلات و در فاصله ۳۵۲ کیلومتری تهران و ۲۰۰ کیلو متری شمال غربی اصفهان قرار دارد.
سلسله کوه‌های مرکزی و رود قبله، که از کوه‌های جنوبی خوانسار سرچشمه می‌گیرد، از گلپایگان می‌گذرد.
شهری است با فرهنگ کهن، پرداخته سمره(هُمای بنت بهمن، چهره آزاد)، از سلسله کیانیان، که دراصل نامش، وردپاتکان (سرزمین گل ُسرخ) بوده‌است. (امام محمد غزالی در کتاب نصیحه الملوک که به زبان فارسی نوشته شده، از «همای بنت بهمن» یاد کرده‌است.)
از عهد بوق و عصر دقیانوس تا همین الآن خدا و دین نقد شده و باز هم خواهد شد اما این دو از میدان به در نرفته و نمی‌روند.
خدا را محصول فانتزی و نیروی انگارش آدمیان پنداشتند و در لیست «جرائم دین»، پرسش ستیزی، ضدیت با دستاوردهای دانش بشری، مبارزه با خنده و شادی و خیلی چیزهای دیگر را هم وارد کردند اما فایده نداشت. گویی آبی بود که در غربال ریخته می‌شد.
چرا؟ چرا چنین است؟ این ترکش‌ها به دیوار سخت کدام واقعیت برمی‌خورَد؟
خواهی نباشم و خواهم بود دور از دیار نخواهم شد
تا «گود» هست، میان دارم اهل کنار، نخواهم شد
یک دشت شعر و سخن دارم حال از هوای وطن دارم
چابک غزال غزل هستم آسان شکار نخواهم شد
من زنده ام به سخن گفتن جوش و خروش و برآشفتن
از سنگ و صخره نیاندیشم سیلم، مهار نخواهم شد
زینهار تا به ساز دجالان نرقصی و با عسل پوشان سرکه فروش هم‌پیاله نشوی و با انصاف و راستی وداع نکنی.
با هر پلیدی که به زبان آوری مردمان را آلوده‌ای، اما با هر پلیدی که به قلم جاری کنی درون خویش را.
زینهار تا کلام را نفروشی و روح را به خدمت جسم در نیاوری.اگر گریزی از غلام بودن نیست به تن خود غلام شو که خلقت آخرین پدر ماست اما نه با کلام که خلقت اولین است.
بسیاری از ما با اینکه زیاد به آسمان نگاه می‌کنیم، ماه را نمی‌بینیم. نه به این خاطر که مثلاً هوا ابری است یا هلال ماه دیده نمی‌شود.
وقتی هم دیده می‌شود و درحالت بدر کامل است، باز آن را تمام و کمال نمی‌بینیم. چرا؟ چون ماه، «حجاب» دارد و رو می‌گیرد !
آنچه ما می‌بینیم تنها نیمه پیدای ماه است. سمت پنهانش رُخ نمی‌نماید.
ویلهم تل قهرمان ملی حماسه‌های سوئیس برای دفاع از روستائیان در مقابل نظام فئودالی زمانه خویش می‌ایستد، به گونه ای که می‌توان او را رابین هود سوئیسی در قرون وسطی خواند.
در طول قرن نوزدهم، و حتی در دوره جنگ جهانی دوم، در سوییس و در کل اروپا وی سمبل شورش علیه استبداد محسوب می‌شد.
در فیلم من کوبا هستم ۴ واقعه که به نوعی بهمدیگر ارتباط دارند، به تصویر کشیده شدهاست.
هر بخش فیلم وجهی از آسیب‌های اجتماعی جامعه کوبا را در دوره باتیستا برجسته می‌کند.
اگرچه نقظه منفی فیلم من کوبا هستم، رویکرد سطحی، ساده انگارانه، تک بعدی و آشکارا شعاری کارگردان به سوژه است اما، این اثر بیش از آنکه تبلیغاتی باشد، یک کار هنری ارزشمند است.
مدارا با کوتاه آمدن، تمکین یا چشم‌پوشی هم طراز نیست...
مدارا به معنای پذیرش این واقعیت است که همه انسانها، با تمامی اختلافات ظاهری، موقعیتی، زبانی، رفتاری و ارزشی، حق آن را دارند که در صلح زندگی کنند و همانطور که هستند، باشند. به علاوه تحمیل دیدگاه‌های شخصی به دیگران مجاز نیست. 
در نخستین سیمپوزیوم لیزر که در ایران (اصفهان) برگزار گردید، در مورد تحقیقات نظری مبنی بر امکان نشر لیزری در ناحیه پرتو ایکس تبادل نظر شد و دکتر علی جوان در باره رزونانس‌های اتمی و مولکولی در بیناب نمایی لیزری صحبت کرد و از جمله یادآور شد که امروزه می‌توان پهنای وسیعی از بسامدهای امواج الکترو مغناطیس درگسترهٔ کهموج ها (ماکروویو) تا فرو سرخ دور و فروسرخ نزدیک را ترکیب و مقایسه کرد و با کمک روشهای شناخته شده، گستره این بیناب را به ناحیه مرئی کشید.
هانری الگ Henri Alleg در جریان جنگ الجزایر (۱۹۵۴- ۱۹۶۲)، به دلیل همراهی با مقاومت مردم علیه تسلط فرانسه، دستگیر و شکنجه شد. وی در کتاب خاطرات خودش La Question (بازجویی=استنطاق) که سال ۱۹۵۸ انتشار داد، شکنجه های هولناکی را که فرانسویان در زندان اعمال می‌کردند، تشریح نموده است. فرانتز فانون در کتاب «بررسی جامعه شناسانه یک انقلاب، سال پنجم انقلاب الجزایر» از هانری الگ و کتاب خاطراتش یاد کرده است.
وقتی به گذشته فکر می‌کنم به یاد کسانی می افتم که دنیایی صفا و معرفت بودند. نه باد به غب غب شان می‌انداختند و نه ادعایی داشتند. هست و نیست‌شان گلیم زیر پایشان بود و یک دوچرخه و دنیایی عشق. سودای آزادی داشتند و برای رسیدن به این معبود به هر دری می‌زدند تا اینکه عقاب جور بر سرشان بال گشود و باد سموم وزیدن گرفت...
یکی یکی پرپر شدند و رفتند.
آنان جز دوست داشتن و نداشتن، جز فقر و جز عشق سرمایه‌ای نداشتند.
برق تفنگ و سرنیزه‌ها در زیر آفتاب گرم تابستان چشم را خیره می‌کرد. شیخ فاصلهٔ میانهٔ مجلس و محل اعدام را با خونسردی کامل و متانت طی نموده با کبر سن و پیری، ضعف و ناتوانی از خود نشان نمی‌داد. به محض رسیدن به پای چوبهٔ دار، دو نفر از مجاهدین طناب را به گردنش انداخته و او را بالا کشیدند...
رؤیا اساساً(و نه مطلقاً) امری است زمینی، فیزیکی و تحت تاثیر فعل و انفعالات شیمیایی ذهن. آنچه به «روان» انسان بر می‌گردد، بیشتر تابعی از شرایط جسمی و فیزیکی اوست و تجربه ماوراء حس به این معنا نیست که هر رؤیایی را به «ملکوت» و «جبروت» متصل کنیم.
رؤیاها در عین حال که از پیچیده‌ترین موضوعات ذهنی و عصبی هستند، بخودی خود بازتاب دهنده «امر قدسی» و «وحی» نمی‌باشند. رؤیا خود نوعی زندگی است. صدای وجدان ما است و ما از قماش رؤیاهایمان هستیم و همانطور که زندگی می‌کنیم خواب می‌بینیم. شتر، خواب پنبه دانه، و فیل، خواب هندوستان می‌بیند.
من اگرچه از نزدیکی محمد غزالی با خلفای ستمگر عباسی که باعث تطهیر شان می‌شد، سر در نمی‌آورم و همچنین می‌دانم شک ی که از آن یاد می‌کند، با شک دکارتی تفاوت دارد و مادون شاخ و شونه کشیدن‌های او در برابر فلاسفه زمانش هستم...
اما کتاب المُنقِذُ مِنَ الضَّلال (شک و شناخت) او را دوست دارم. نوع نگاه محمد غزالی،، براستی تأمل‌برانگیز است.
میلگرم آزمایش‌هایش رادر سال ۱۹۶۱، کوته زمانی پس از آن که محاکمه آدولف آیشمن جنایتکار جنگ جهانی دوم آغاز شده بود، شروع کرد. دفاعیات آیشمن در دادگاه مبنی بر این که او در کشتار هزاران یهودی فقط دستور مافوق را اجرا کرده است، توجه میلگرم را برانگیخت. میلگرم در کتاب خود به نام «اطاعت از قدرت» که در سال ۱۹۷۴ چاپ شد این پرسش را مطرح نمود: آیا آیشمن و همدستانش در جریان نسل‌کشی یهودیان (هولوکاست) تنها مجری دستورات مافوق بوده‌اند؟ آیا می‌توانیم همه آنها را شریک جرم بدانیم؟