مرا با دستان عریانت‌، لمس کن و لمس کن با دستان پوشیده‌ات با من تا پایان راه، تا پایان عشق برقص برقص با من تا از تنگنای هراس، به آرامش بگذرم. مرا بردار مثل شاخه‌ای زیتون. بردار و کبوتری باش که به سمت خانه پرواز می‌کند با من برقص، برقص تا پایان راه و تا نهایت عشق برقص و به‌آرامی نشانم بده آن‌چه را که تنهـا حدودش را می‌دانم. آه، بگذار تا زیبایی‌ات را به تماشا بنشینم وقتی میدان خالی از اغیار است. بگذار تا حس کنم خرامیدن‌ات را، مجالی ده برای لمس لرزش تن زیبایت، آنگونه که رسم بابلیان است آنسان که بابلیان می‌رقصند، بگذار رقصت را ببینم، به آرامی نشانم ده آنچه را که تنها من مرزهایش را می‌شناسم. برقص با من برقص برقص تا پایان عشق. برقص با من تا جشن عروسی‌ات برقص، نرم و عرق‌ریزان برقص به نرمی و طولانی برقص برقص. هر دوی ما زیر سایه عشقیم. در پناه عشق‌ و در فراز آن هستیم به رقص آر مرا به رقص آر مرا تا آخر کار، تا نهایت عشق به رقص آر مرا سوی کودکانی که می‌خواهند زاده شوند، سوی پرده‌هایی که بوسه‌های‌‌ من و تو پوسیده‌شان می‌کند ‌و از همه‌ی نخ‌های پاره‌شده، چادر سرپناهی بساز، یک خیمه بر‌پاکن هرچند که تار و پودش بگسلد خیمه‌ای به پا کن، حتی پاره‌پاره و برقص با من تا انتهای عشق. برقص با من با ویولنی آتشین با ساز سوزان با زیبایی‌ات. برقص با من تا از دل وحشت و تنگنای هراس، به آرامش بگذرم لمس کن مرا با دستهایت، با دستان برهنه‌ات مرا لمس کن... ...برقص با من تا پایان عشق تا پایان عشق تا پایان عشق
https://www.youtube.com/watch?v=hs19nR_JlWs