پیمان مینسک و تراژدی در اوکراین

برای پایان‌دادن به جنگ در شرق اوکراین (منطقه دُنْباس)، طرف‌های درگیر؛ ۵ سپتامبر ۲۰۱۴ در شهر مینسک Minsk - پایتخت کشور بلاروس - با میانجیگری رهبران فرانسه و آلمان (فرانسوا اولاند - آنگلا مرکل)، گفتگو کردند و توافقنامه‌ای نوشته شد. پروتکل مینسک را سازمان امنیت و همکاری اروپا (هایدی تاجیافینی)، فدراسیون روسیه (میخائیل زورابوف)، اوکراین (لئونید کوچما)، و مسؤولین وقت جمهوری «دونِتسک» (الکساندر زاخارچنکو) و «لوهانسک» (ایگور پلوتنیتسکی) امضا کردند.

تفاهم‌نامه ۵ سپتامبر ۲۰۱۴ (مینسک۱) نتوانست جنگ را متوقف کند. با تشدید دوباره درگیری‌ها، توافق جدیدی در فوریه ۲۰۱۵ در سیزده ماده امضا شد و رهبران گروه نُرماندی (روسیه، فرانسه، اوکراین و آلمان) که همزمان در مینسک گرد هم آمده بودند از آن حمایت کردند.

توافق مذکور، دربرگیرنده آتش‌بس، خارج کردن تسلیحات از مناطق درگیری، تبادل زندانیان و انجام اصلاحات قانون اساسی بود و طرف‌های درگیر متعهد به انجام برخی اقدامات سیاسی و نظامی شدند، ازجمله خروج همه تشکل‌های مسلح خارجی، از دو منطقهٔ مورد مناقشه (دونتسک و لوهانسک).

روسیه وجود هرگونه نیرویی در مناطق شرقی اوکراین را رد کرد و اینکه اصلاً طرف درگیری نیست. بنابراین خود را ملزم به پایبندی به مفاد آن نمی‌داند.
طبق توافق‌نامهٔ مینسک ۲، استقلال‌طلبان شرق اوکراین و نیروهای دولتی اوکراین، نباید تا فاصله ۲۵ کیلومتری خط مقدم باشند و از سلاح‌های خمپاره انداز و موشک انداز... استفاده کنند تا حریمی عاری از تسلیحات به عرض ۵۰ کیلومتر ایجاد شود. اما برخلاف انتظار پس از انعقاد قرارداد آتش‌بس، دو طرف دائماً آن را نقض کرده و از سلاح‌های سنگین هم استفاده کردند. 

حکومت اوکراین که قرار بود طبق پیمان مینسک؛ حق خودمختارى دو منطقه دونباس را به رسمیت بشناسد، نه تنها نقاطی از جمهوری‌های دونتسک Донецьк و لوهانسک Луганська را اشغال نمود، پیوستن به ناتو را هم وارد قانون اساسى کرد. روسیه نیز نفوذ خود را در اوکراین از طریق گروه‌های طرفدار خودش در دونباس Донба́сс حفظ کرد.

ظاهراً طرفین مذاکره (در تئوری) موافق بودند که اجرای توافق مینسک بهترین چشم‌اندازها را برای صلح ارائه می‌دهد. اما مسکو و کی‌یف هر کدام تفسیر خاص خودشان را داشتند، و منطقه دونباس اوکراین، آبستن حوادث تازه بود. مسکو اصرار داشت که ابتدا انتخابات محلی در مناطق جدا شده برگزار و سپس خودمختاری سیاسی به جمهوری‌های دونتسک و لوهانسک اعطا شود، اما اوکراین که پیوستن به ناتو را در سرداشت، انتخابات محلی مزبور را نپذیرفت.

در پیامد این اوضاع؛ روسیه ادعا کرد اوکراین به دنبال از بین‌رفتن قرارداد مینسک و مُلغی‌کردن آن است. اوکراین هم مدعی شد روسیه در صدد است استقلال جمهوری‌های دونتسک و لوهانسک را به رسمیت بشناسد، ازهمین‌رو باید قرارداد مینسک لغو گردد.

 

هولودومور HOLODOMOR

هولودومور (Голодомор) اشاره به قحطی سالهای ۱۹۳۲ و ۱۹۳۳ در اوکراین است که از نگاه مخالفین استالین، سیاست‌های او بدان دامن زد. به گفته آنان، هدف آسیب‌زدن به جمعیت دهقان و سرکوب جنبش میهن‌پرستی اوکراین بود و ازهمین رو هولودومور را کشتار در زمان صلح توصیف می‌کنند و اینکه پیآمد آن قحطی تصنعی، برهم‌زدن پایگاه اجتماعی اوکراین علیه حکومت کمونیسم و کنترل دولت بر تمامی اقشار جمعیت بود.

تجارت در مناطق روستانشین ممنوع وعرضه مواد غذایی به روستاها متوقف شد، هرگونه استفاده از غلات جهت پرداخت دستمزد در مناطق، تحت تعقیب قرار می‌گرفت و سیستم جریمه‌های طبیعی و حبس کالا به اجرا گذاشته شد. سال ۲۰۰۶ دولت اوکراین که هولودومور را کشتن از طریق گرسنگی توصیف نمود، آن را با عنوان نسل‌کشی به رسمیت شناخته است.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

تفاهم‌نامه بوداپست Budapest Memorandum

 

Луганська

برای ارسال این مطلب به فیس‌بوک، آیکون زیر را کلیک کنید:
facebook

HAMNESHINE_BAHAR@YAHOO.COM  /  HAMNESHINBAHAR DOT NET © 2012
بازچاپ مطالب این سایت با آوردن نام منبع آزاد است.