میراث مکتوب نیاکان
این مطلب هنوز آماده نیست 

خانم‌ها و آقایان محترم؛ از راه دور و با قلبی نزدیک به شما سلام می‌کنم. این بحث به میراث مکتوب نیاکان می‌پردازد. به یادگار زریران، نامهٔ تنسر به گُشْنَسپْ، گاتاها، ماتیکان یوشت فریان، درخت آسوریگ، اَوِستایِ گاهانی و غیرگاهانی، اندرزنامه‌های کهن ایرانی، خودای‌نامگ، اَردا ویراف‌نامه، ودا ها، مادَیان هَزار دادِستان و... 
به پاره‌ای از متون زرتشتی، پارسی میانه، ادبیات پهلوی و نوشته‌ها به زبان پارسیگ (زبان منسوب به پارس) هم اشاره می‌‌شود. ازجمله: آئین هوشنگ، ائوگمَداَئچا، اورنگ جمشید، بَغ نَسک (بخشی از اوستای ساسانی)، بُنْدَهِش، پنج‌نامک زرتشت، جاماسپ نامَگ، چِهردادنَسک، خُرده‌اَوِستا، دادِستان دینی (از تألیفات منوچهر)، دَساتیر آذر کیوان، دینْ‌کَرد، روایات داراب هرمزدیار، زَندِ وَهمَنْ یَسن (تفسیرِ بهمنْ یشت)، سُتوت‌یَسن (سْتَئُتَ یِسْنیَه)، سُروش یَشت هادُخت، شایِست نِشایِست، شکند گمانیک ویچار (شکند گمانیک وِزار)، فرهنگ اویم ـ ایوک ōīm-ēwak، فرهنگ پهلوی، قصه سنجان، گزیده‌های زادسپَرَم، مردان‌فرخ پسر اورمزدداد، دادِسْتان مینویِ خِرَد، نامه‌های منوچهر، وندیداد، ویرازگان vīrāzagān، هادُخت نَسک، یَشت (بخشی از کتابِ اوستا)، هیربدستان و نِیرَنگستان، یادگار جاماسبی (ایادگار جاماسپیگ)، ماتیکان گجستک ابالیش (رساله عبدالله ملعون)، اندرز اوشنر دانا، اندرز بزرگمهر بُختگان، اندرز خسرو قبادان، اندرز دانایان به مزدیسنان، اندرز دستوران به بهدینان، اندرز آذربادِ مَهرَسپَندان، اندرز بهزاد فرخ پیروز، پُس دانشن کامگ (پسر آرزومند دانش)، چیده اندرز پوریوتکیشان، خیم و خرد فرخ مرد (ذکر خصوصیات فرخ مرد)، روایات فرنبغ سروش پسر بهرام، روایتِ اِمیدِ اَشَوَهیشتان، شاپورگانِ مانی، کارنامه اردشیر بابکان، عهد اردشیر (نامه‌ای از اردشیر در آئین ملکداری)، کاروَند، گزارش شطرنج (چترنگ‌نامک)، داستان هزار افسان که هسته اصلی هزار و یک شب ایرانی است و... کتیبه‌ها و مُهرهای ساسانی، فلزنوشته‌ها و سفال‌نوشته‌های پارسی میانه را هم باید افزود. (واژهٔ پهلوی به‌معنای منسوب به پَهْلَو Pahlaw یا همان پارت است. البته منظور از زبان پهلوی، پارسی میانه است. چرا میانه؟ برای اینکه مابین دو زبان فارسی باستان و فارسی نو قرار گرفته‌است. فارسی میانه، مادر زبان فارسی امروز و فرزند زبان فارسی باستان است). 

من به فرهنگ ایران باستان ارج می‌نهم و یادآوری و بازخوانی آنچه را بن‌مایه هویت خویش می‌دانیم و از دیرباز در زبان و فرهنگ و آیین‌ها و اسطوره‌هایمان تداوم یافته، ضروری می‌دانم. به خاطره جمعی که بویژه از راه تاریخ حماسی و به یُمن زبان فارسی، در کُنهِ ضمیر ما ریشه دارد، تعلق خاطر دارم، و به ایده ایران و استمرار تاریخی و فرهنگی آن اعتقاد دارم، اما... اما، منظورم از برجسته‌کردن میراث مکتوب نیاکان، آریاگرایی‌ و جَدل‌های مذهبی، همچنین عرب‌ستیزی و ترک‌ستیزی نیست.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
از دوران باستان آثار خیلی زیادی به شکل مکتوب نداریم. دینکرد، کارنامه اردشیر بابکان، بُنْدَهِشْن و یادگار زریران... که به زبان پهلوی هم هست بعد از هجوم اعراب به ایران نوشته شدند. درخت آسوریگ نیز با اینکه ریشه‌اش به دوران اشکانی و اساطیر بابلی برمی‌گردد، بعد از اسلام نوشته شده‌است. پیش از آن حدود ۱۲۵۰ سال تاریخ داشتیم، از تخت جمشید و باغ‌های پردیس و گزاره‌هایی چون پندار نیک و... که بگذریم، آثار خیلی زیادی به شکل مکتوب نداریم. متاسفانه آنچه گفتم واقعی است. از کتیبه‌ی اریارمنه، کتیبه ارشام، کتیبه کورش در مشهد مرغاب، کتیبه‌های داریوش در بیستون، و سنگ‌نوشته‌ای به خط آرامی در نقش رستم که از آن تاکنون فقط چند کلمه خوانده شده‌ و... که بگذریم، ازدوره هخامنشی اسناد مکتوب زیادی باقی نمانده‌است. بخصوص که در دوره ساسانی، هرچند در بدو تاسیس، اشاره کوتاهی به هخامنشیان می‌شود، اما عملاً شاهنشاهی هخامنشیان نادیده گرفته شده و تاریخ‌نگاری و هویت تازه‌ای از گذشته ایران عرضه می‌شود. شاید چون هخامنشیان مغلوب اسکندر شدند و حکومت ساسانی نیز با رومیان می‌جنگیدند و رومیان خود را برآمده از امپراتوری اسکندر می‌دانستند، ساسانیان دوست نداشتند بر اجداد هخامنشی خود که مغلوب اسکندر بودند تاکید کنند و ازهمین رو علاقه‌ای به طرح هویت هخامنشی نداشتند. جدا از نکته فوق، در دوره ساسانی با نوعی تاریخ‌نگاری مذهبی مواجه هستیم. ساسانیان به جای اینکه به گذشته تاریخی خود بازگردند، هویت خود را به متون مذهبی تاثیرگذار بر خود باز می‌گردانند و به دوره کیانیان ارجاع می‌دهند و خود را به متن مقدس اوستا ربط می‌دهند. در دوره ساسانی، نام‌ پادشاهان هم برآمده از نام‌های کیانی همچون پیروز، قباد و خسرو است که در اوستا آمده‌است. دوران ایران باستان دوران تشکیل دولت ماد تا پایان حکومت ساسانیان است. ماد نام یکی از اقوام ایرانی تبار است که در سدهٔ ۱۷ پیش از میلاد در سرزمینی که بعدها به نام ماد شناخته‌شد، نشیمن گزید.

منابع
صفا، ذبیح‌الله، تاریخ ادبیات ایران
تفضلی، احمد، و به کوشش آموزگار، ژاله. تاریخ ادبیات ایران پیش از اسلام.
اوشیدری، جهانگیر. دانشنامهٔ مزدیسنا
جعفری دهقی، محمود. بازشناسی منابع و مآخذ تاریخ ایران باستان
یاسمی، رشید، «ارداویراف‌نامه»، مجله مهر، خرداد ۱۳۱۴
دانشنامه ایرانیکا، عناصر اسطوره‌ای در منظورمه درخت آسوری
کتاب زَند وَهومَن یَسن
عریان، سعید. صورت‌بندی‌ها و مؤلفه‌های اجتماعی- فرهنگی ایران باستان
فضیلت، فریدون، کتاب سوم دینکرد، درس نامه دین مزدایی
شولیزاده، فرید، نگاهی به کتاب شکند گمانیک ویچار
هدایت، صادق، مقدمه بر کتاب «شکند گمانیک ویچار» (گزارش گمان شکن)
مشکور، محمدجواد. کارنامهٔ اردشیر بابکان
ابن ندیم. الفهرست. ترجمهٔ محمد رضا تجدد
کویر، محمود، بر بال سیمرغ
جعفری، محمود، ماتیکان یوشت فریان، متن پهلوی
صانعی، پرویز، مقدمه ماتیکان هزار دادستان
مینوی، مجتبی. نامهٔ تنسر. (نامهٔ تنسر به گشنسپ)
بهار، محمدتقی، ۱۳۷۹: ترجمه چند متن پهلوی
عریان، سعید، ۱۳۹۱: متن‌های پهلوی
S.Shaked,trans, The Wisdom of the Sasanian Sages (Denkard VI) by Aturpati-i Emetan,Boulder: Westview, 1979
N. Safa-Isfehani, Rivāyat-i Hēmīt-i Ašawahistān. A Study in Zoroastrian Law, Harvard Iranian ,Series 2, n.p., 1980. p. iv. 

---

 نامهٔ تنسر به گُشْنَسپْ Tansar's epistle to Goshnasp 

هر پادشاه که برای خوش‌آمدِ امروزِ خویش قانون جهانداری را فروگذارد و خوش خیال باشد که اثر فساد این کار ۱۰۰ سال دیگر ظاهر خواهد شد و من بدان عهد نرسم پس امروز کامِ خویش برآورَم، باید بداند که زبان خلایقِ آن عهد، حتی اگر همه خویش و تبار او باشند بر انتقاد از او دراز‌تر از آن باشد که به روزگار او... (از نامه تنسر)

---

 اَوِستایِ گاهانی و غیرگاهانی Avesta /əˈvɛstə

مراد از اوستای گاهانی، اوستای کهن است که گاتاها(گاهان) را در بردارد. اوستای غیرگاهانی، اوستای مُتأّخر و مطالب درهم و برهمی است که افراد مختلف در زمان‌های مختلف به متن قدیمی افزوده‌اند. افزوده‌های پُر از خرافه که برخلاف گاتاها، هیچ ربطی به آیین اشوزَرتُشت ندارد.

در بحث میراث مکتوب نیاکان، به یادگار زریران، نامه تنسر، گاتاها، ماتیکان یوشت فریان و درخت آسوریگ(آسوری) اشاره شد. در این قسمت به اوستا می‌پردازم و ابتدا توجه شما را به نکات زیر جلب می‌کنم. من به حکمت خسروانی و اندیشه ایرانشهری - آرمان‌های اجتماعی سیاسی فرزانگان ایران باستان - تعلق خاطر دارم و نگرش آنان را در اوضاع و احوال روزگارشان به منظور طرح یک سامان اخلاقی – سیاسی و دربرگیرنده خیرهمگانی، نیک و شایسته تأمل می‌دانم، اما هدف از پرداختن به اینگونه مطالب، نگرش رمانتیک به ایران باستان نیست. هجوم اعراب به ایران زمین واقعی است و سلاطین به اصطلاح مسلمان مظهر ویرانگری و واپسگرایی بودند ولی بدیل‌های آنها هم از جمله پادشاهان سلسله ساسانی و به ویژه خسرو انوشیروان، خیلی، مظهر عدل و داد نبودند. هویت ملی ایرانی، در هویت باستانی خلاصه نمی‌شود و فرهنگ‌ورزانی که گذشته ایران را برجسته می‌کردند، امثال میرزا فتحعلی آخوندزاده، رضا قلی‌خان هدایت، جلال الدین میرزا، احمد کسروی، صادق هدایت، ایرج میرزا، و حتی ابراهیم پورداوود...هم، معتقد نبودند هویت ملی ایرانی، مو به مو همان هویت باستانی است. برجسته کردن میراث مکتوب نیاکان، با ترک‌ستیزی و جَدل‌های مذهبی میانه‌ای ندارد. همچنین با عرب‌ستیزی، که بیشتر ناشی از یک عکس‌العمل روان‌شناختی است و واکنش در برابر استبداد دینی.

اوستا، کهن‌ترین سرود و نوشتار ایرانیان

اوستا Avesta، نام فراگیر مجموعهٔ کهن‌ترین نوشتار، سروده‌ها و نیایش نیاکان ما، در روزگار باستان است. می‌توان احتمال داد که در قرن چهارم میلادی به کتابت درآمده و در قرن ششم میلادی تدوین نهایی یافته‌است. اوستا بیست و یک نسک(کتاب) داشته و هم‌اکنون دارای پنج بخش است: یسنه، یشت‌ها، وندیداد، ویسپَرَد، خرده اوستا. یَسنه که ۱۷ سروده گاتایی و «ستایش‌های گرامی»(ستوت‌یسن) STOT YASN را هم در بردارد، حاوی آداب مذهبی و نیایش‌هایی است در ستایش آفریدگار و آفریدگانش. شمار این نیایش‌ها ۷۲ پاره است. یشت‌ها سرودهایی است که عموماً به ستایش خدایان قدیم ایرانی مانند مهر و ناهید و تیشتر و... اختصاص دارند. شمار یشت‌ها، طبق نسخه‌های مختلف از ۲۱ تا ۳۰ می‌باشد. وندیداد یا در اصل وی-دیو-داد به احکام شرعی می‌پردازد و نوعی بهداشت‌نامه کهنه و منسوخ شده‌است. وندیداد ۲۲ «فرگرد» یا بخش دارد و افزوده‌های خرافی اوستا است. ویسپَرَد(ویس+پرد با فتح پ و ر، و سکون دال)، در لغت یعنی سران و سروران. وابسته به نمازها و مراسم آیینِ گاهبار یا گَهَنبار در اسطوره‌های زرتشتی و آریایی است، به اصطلاح شش روزی که خدا دنیا را آفرید. ویسپَرَد ۲۴ پاره دارد. خرده‌اوستا، نمازهای روزانه و سرودهای آیینی و سرودهایی درباره درگذشتگان است. گذشته از این پنج کتاب و کتابچه، پاره‌هایی از نوشته‌ای بنام «هیربدستان و نیرنگستان» و... موجود است که در باره برگزاری مراسم مذهبی است.

چو اینجا معنی قرآن ندانم - روم آنجا که آبستا بخوانم

همانطور که گفتم تنها بخشی از کتاب اوستا(گاتاها)، منسوب به زرتشت است، اوستای بعدی(اوستای مُتأخر) نه کتاب آسمانی است و نه آن را زرتشت نوشته‌است. بوسیله کسانی تدوین شده که هیچکس آنها را نمی‌شناسد و نام‌شان هم مشخص نیست. یک جُنگ و کشکولی است از مسائل مختلف. از داستان‌سرایی و ستاره شناسی و پزشگی گرفته تا کشورداری و کشورگشایی و گاه‌شماری...

برای نمونه، سروده‌های «یشت» از آن زرتشت نیست و گمان می‌رود که وابسته به دوره هخامنشی(۶۴۸ تا ۳۳۰ پیش از میلاد) است. «وندیداد» در زمان پارت‌ها(۱۴۱ پیش از میلاد تا ۲۲۴ میلادی) سروده شده و «ویسپَرَد» به زبان پارسی میانه است و به دوره ساسانی(۲۲۶ تا ۶۵۱) میلادی) برمی‌گردد. نمونه دیگر وندیداد است. وندیداد(قانون ضد آیین دیوی پرستان)، از نظر زبان اوستایی و ترجمه پهلوی ارزش دارد اما راه و روشی که ارائه می‌دهد ارتجاعی و توجیه‌ناپذیر است. در فرگرد(بخش) ۱۶ بند ۱۲ با نسبت دروغ به اشوزَرتُشت نوشته‌ شده: زرتشت گفت زن دشتان(زنی که در زمان عادت ماهانه قرار دارد) بعد از قطع‌شدن خون باید کارهایی را انجام دهد تا از آلودگی پاک شود. از جمله اینکه: ۱- باید سه گودال حفر کنند. در دو گودال اول این زن باید خودش را با ادرار گاو بشوید و در گودال سوم خود را با آب بشوید. ۲- سپس باید ۲۰۰ مورچه دانه کش را از بین ببرد. البته اینگونه مطالب ضدتوحیدی و خرافی که ربطی هم به آیین زرتشت ندارد، فقط خاص اوستای مُتأخر نیست. شبیه آن کم و بیش، در رساله‌های سایر ادیان هم یافت می‌شود.

اوستا و اسکندر مقدونی

برخی از بخش‌های اوستا پیش از نوشته‌شدن، سده‌ها سینه به سینه نقل می‌شدند و اینطور که از کتاب «ارداویراف‌نامه» برمی‌‌آید، گاتا‌ها و برخی از دیگر نوشته‌های موجود در اوستا تمام و کمال پیش از یورش اسکندر مقدونی به ایران موجود بوده‌اند ولی اسکندر کتابخانه‌ها را آتش زده و ازبین رفته‌است. واقعش اینگونه ادعاها را نمی‌توان تأیید کرد. هستند پژوهشگرانی که تاکید می‌کنند به دستور اسکندر برخی از نسخه‌های اوستا به یونانی ترجمه شد. یان ریپکا، تاریخ ادبیات ایران از دوران باستان تا قاجاریه، صفحه ۶۹

اوستا که فقط یک یا دو نسخه نبود که آن را آتش بزنند و از بین ببرند. در ایران آنزمان با آن وسعت و پهناوری، نسخه‌های بیشتری از اوستا به صورت تکه‌های پراکنده در نقاط گوناگون وجود داشت. بگذریم که اوستا سینه به سینه نیز منتقل می‌شد. چند قرن پیش از ساسانیان، اسکندر، امپراتوری هخامنشی را نابود کرد اما ۲۱ نَسَک(کتاب) اوستا باقی ماند. پس اسکندر نمی‌توانسته آسیبی به این نسک‌ها رسانده باشد.

می‌ماند هجوم اعراب به ایران زمین

در همین درگیری‌ها بود که اسلام نیز قد عَلم کرد و رقیبی تازه برای دین زرتشتی به شمار آمد. همین امر موجب شد که زرتشتیان فرهیخته به پالایش آنچه آیین زرتشتی را زیر سؤال می‌بُرد، دست بزنند. نوعی اصلاح دینی. «شریعت زرتشتى[توسط خود موبدان] در قرن نخستین تسلط اعراب تا حدى اصلاح شده و تغییر پیدا کرده‌است و زرتشتیان خود مایل بوده‏‌اند، که بعضى از افسانه‌ها و اساطیر عامى[غیر قابل دفاع] را که، در فصول اوستا ثبت شده بود، حذف‏ کنند.» آرتور کریستین سن، کتاب ایران در زمان ساسانیان‏، صفحه ۲۰۹

بنا بر روایتی که در بعضی از کتب پهلوی آمده، زرتشت به فرمان گشتاسب کتاب اوستا را بر روی پوست گاو یا بر الواح زرین نوشت و آن را در گنج شاهی یا خزانه آتشکده سمرقند نهاد. روایت دیگری که احتمالاً بازتاب نظر روحانیون زرتشتی جنوب ایران است، در دینکرد(درسنامهٔ دین زرتشتی) آمده‌ و بر طبق آن داریوش سوم یا دارا(آخرین پادشاه هخامنشی) دستور داد که همه اوستا را در دو نسخه، نگاه دارند. گفته می‌شود «بلاش اشکانی»(احتمالاً بلاش اول: حدود ۵۱ تا ۸۰ میلادی) به نواحی مختلف فرمانی فرستاد که آنچه از اوستا از گزند حوادث مصون مانده، در نگهداریش بکوشند. بعدها اردشیر بابکان(۲۲۶ تا ۲۴۱ م) به راهنمایی توسر(مشهور به تنسر) از اوستا آنچه معتبر بود، پذیرفت و بقیه را کنار گذاشت. شاپور پسر اردشیر(شاپور اول: ۲۴۱ تا ۲۷۲ م) همچنین شاهپور دوم(۳۰۹ تا ۳۷۹) هم، در این زمینه تلاش کردند. اینجا و آنجا گفته می‌شود بعد از حمله اسکندر به ایران، و آتش‌زدن کتابخانه‌ها، اوستا آسیب دید و از آن نشانی باقی نماند و... اما، در زمان انوشیروان(۵۳۱ تا ۵۷۹ م)، چندین قرن بعد از حمله اسکندر، مجمعی از موبدان زرتشتی، ۲۱ نَسک اوستا را تعیین کرد و به اتفاق نظر، بر رأی خود مُهر نهاد.

توضیح کوتاهی در مورد زند و پازند

رأی غالب مورخین این است که موبدان از روی خط پهلوی، که خود از آرامی اقتباس شده بود و به علت اینکه یک حرف نشانه چندین آوا بود ابهام فراوانی داشت، خطی را ابداع کردند و اوستا را با آن نوشتند و برای جلوگیری از هر گونه ابهامی در ضبط اوستا، بر آن شدند که برای هر آوای اوستایی حرف واحدی را در نظر بگیرند و بدین منظور با اِعمال تغییراتی در حروف پهلوی، که نشانگر چندین آوا بود، حروف جدیدی را ابداع کردند که هر یک نشانگر یک آوا بود. اوستا به زبان اوستایی خوانده می‌شد اما فهم آن برای عموم مشکل بود و موبدان به فکر چاره افتادند. برای فهم بهتر اوستا بر آن تفسیری نوشتند که زِند Zend خوانده می‌شود. زند برگرفته از واژه «ازنتی» azanti به معنی شرح و بیان و تفسیر است. زیر هر سطر اوستایی شرحی به پهلوی اضافه ‌کردند که درواقع ترجمه‌ای آزاد به پهلوی بود. می‌خواستند دریافت معنی اوستا برای خواننده آسان باشد. در دوران اشکانیان گزارش و ترجمه اوستا به لهجه پهلوی اشکانی و در زمان ساسانیان این ترجمه و تفسیر به لهجه پهلوی ساسانی بود. یادآوری کنم که استفاده از عبارت «زند– اوستا» برای اشاره به اوستا یا بکار گیری واژه «زند» به عنوان نام یک زبان یا متن، که اخیراً متداول شده، اشتباه است. و اما پازند. پازند در اصطلاح یعنی ثبت تلفظ کلمات پهلوی با خط اوستایی. همانطور که گفتم ابهام زیاد در خط پهلوی به علت بکار بردن یک حرف برای چند صوت و نیز ننوشتن برخی مصوّت‌های کوتاه، باعث شد که پس از بوجود آمدن خط اوستایی، متون پهلوی با آن خط آوانگاری شود تا همه بتوانند آنها را بدون اشتباه بخوانند، این شیوه پازند نام گرفت. پازند زبان مستقلی نبوده و صرفاً بیانگر این شیوه خاص نگارش متون پهلوی است و چون خط منبع اصلی آن(پهلوی) تلفظ صحیح کلمه را نشان نمی‌داد، بعضاً تفاوت‌هایی برحسب ویژگیهای لهجه‌ای نیز در آن دیده می‌شود. پازند، در واقع شرحی بر زند است.

بخش‌هایی از اوستا، پس از زرتشت تألیف شده‌است

شماری از عقاید قدیم ایرانی و هندوایرانی که در نیایش‌ها و آیین‌های دینی خداهای قدیم منعکس بود، همراه با اسطوره‌ها و افسانه‌های این خداها با عقاید زرتشتی آمیخته شد و اوستای تازه، حاصل این معجون درهم و برهم است. درواقع بخش‌هایی از اوستا، در دوران پس از زرتشت تنظیم شده‌ و دارای مطالبی است که به عقاید و آرای وی ربط ندارد. البته تاریخ تدوین اوستای متاخر دقیقاً مشخص نیست. گفته می‌شود قدیمی‌ترین بخش‌های آن یعنی یشت‌های کهن، به صورتی که اکنون در دست است، در قرن نهم یا هشتم پیش از میلاد، حدود یک قرن پس از گاتاها، آماده شده و برخی بر آن هستند که مورد قبول زرتشت نبوده‌است. اوستای تازه یعنی همان معجون درهم و برهم، شامل قسمتی از یسن‌ها، ویسپَرَد، خرده اوستا(نمازهای روزانه و سرودهای آیینی)، یشت‌ها، وندیداد، اَوَگَمَدَیچا، و متونی از این قبیل است که از شرح آن می‌گذرم. ابن خلدون در دو کتاب «مقدمه» و «العبر» نوشته‌است: ولقد یقال...ولما فتحت أرض فارس ووجدوا فیها کتبا کثیره کتب سعد ابن أبی وقاص إلى عمر بن الخطاب لیستأذنه فی شانها وتنقیلها للمسلمین فکتب إلیه عمر أن اطرحوها فی الماء...فطرحوها فی الماء أو فی النار... گفته می‌شود... زمانی که مسلمانان شهرهای فارس را فتح کردند و در آن کتابهایی یافتند، سعد بن ابی و قاص به عمر بن خطاب درباره آن کتابها و آوردنشان برای مسلمین نامه نوشت. عمر در پاسخ نوشت که آنها را در آب بریزید...پس آنها را در آب یا آتش افکندند... ابن خلدون مطلبی نقل می‌کند که هیچ یک از گذشتگانش ولو به صورت مختصر یا غیر مستقیم به آن اشاره‌ای نداشته‌اند. مورخانی که دقت نظرشان به حدی بوده که تک تک نامه‌های رد و بدل شده بین سعد بن ابی وقاص و عمر بن خطاب را با دقت نوشته‌اند اما از نامه‌ای که کوچکترین اشاره‌ای به این مطلب داشته باشد ذکری نیاورده‌اند. داده‌های ابن خلدون(در مورد اینکه به دستور عمر، کتابها را در فارس به آب و آتش افکندند) جای اما و اگر دارد. دانشنامه موسوم به کتابخانه و دانش اطلاعات Encyclopedia of Library and Information Sciences در این مورد داده‌های یکجانبه و غیرواقعی دارد و نباید مرعوب آن شد. در کتب سریانی که اطلاعاتی راجع به روابط و مناسبات زردشتیان و مسیحیان در عهد ساسانی بدست می‌دهند، حتی در روایاتی که موضوع آن مناظره بین پیروان این دو دین است، و در طی آنها مسیحیان به کرات به کتب مقدس خویش استناد می‌کنند، اشاره‌ای به کتب یا نوشته‌های مذهبی زردشتیان نشده، و فقط سخن از نیایش‌ و احکام دینی در میان است. کهن‌ترین نگارش دست‌نویس اوستا، در کپنهاک پایتخت دانمارک است که در سال ۱۳۲۵ میلادی نگاشته شده و گویا خاورشناس دانمارکی وسترگارد Westerguard با خود از ایران برده‌است. این نسخه که به صورت عکسی منتشر شده، فقط ویسپَرَد را در بردارد. در ویسپَرَد بسیاری از سرنمون‌ها (=رد ها /مینو دیسه‌ها / ایده‌ها) برشناسانده می‌شوند.

منابع
آذرگشسب، فیروز. گات‌ها سروده‌های زرتشت، ترجمه و تفسیر
پورداود، ابراهیم. یاداشت‌های گات‌ها
جعفری، علی‌اکبر. پیام زرتشت
کرستیان بارتلومه، واژه‌نامه اوستا
جعفری، علی‌اکبر. ستوت یسن
کویر، محمود. بر بال سیمرغ
مرادی غیاث آبادی، رضا. اوستای کهن(متن کامل)، گزارش و پژوهش
خداوندی، مهربان. شناسایی زرتشت
بشاق کنزق، رسول، آشنایی با خطوط و زبانهای باستانی
دوستخواه، جلیل. اوستا، گزارش و پژوهش
دیاکونوف، میخائیل میخائیلوویچ، تاریخ ایران باستان، ترجمه روحی ارباب
ابن حجر، إنباه الغمر بأبناء العمر، جلد ۱، صفحه ۲۳۲

---

 اندرزنامه‌های کهن ایرانی

در زبان و ادب پهلوی، کتاب‌هایی را که درباره‌ی تاریخ می‌نوشته‌اند یا فراهم می‌آورده‌اند و در آن‌ها کارنامه این سرزمین، به افسانه یا به تاریخ، بازنموده می‌شده است، «خوتای نامک» می‌خوانده‌اند. خوتای Xvatay، که گویا از «خوتایه» Xvatayaیا «خوتاذه» Xvatadha اوستایی برآمده، به معنی شاه و فرمانروا است. ماخذ عمده مورخینی چون طبری و یعقوبی و ابوحنیفه دینوری و مسعودی و ابن قتیبه و بلاذری و حمزه اصفهانی و ثعالبی و... هم خدای‌نامه بود. کتبی چون «گرشاسپ‌نامه» اسدی طوسی نیز، که دربارهٔ دلاوری‌های گرشاسپ، پهلوان سیستانی (نیای بزرگ رستم) ‌است، ریشه در خدای‌نامه دارد. خدای‌نامه بر شاهنامه ابوالموید بلخی و شاهنامه ابومنصوری هم تاثیر گذاشت.

منابع

جلال خالقی مطلق، ازشاهنامه تا خدای‌نامه
احسان یار شاطر، تاریخ ایران از سلوکیان تا فروپاشی دولت ساسانیان
دانشنامه ایرانیکا
عبدالله ابن‌قتیبه، عیون الاخبار
ابن‌ندیم، الفهرست
محمود امیدسالار، «خدای‌نامه»،
ابوریحان بیرونی، الآثار الباقیه
محمود کویر، بر بال سیمرغ: جستارهایی درباره شاهنامه
احمد تفضلی، تاریخ ادبیات ایران پیش از اسلام، به کوشش ژاله آموزگار حمزۀ اصفهانی، تاریخ سنی ملوک الارض و الانبیاء
علیرضا شاپور شهبازی، خدای‌نامه در متن یونانی
محمد نوری عثمانف، «خدای‌نامه‌ها و شاهنامه‌های مآخذ فردوسی»
علی مسعودی، التنبیه و الاشراف
محمد قزوینی، مقدمۀ قدیم شاهنامه
مجتبى مینوی، فردوسی و شعر او
تئودر نولدکه، تاریخ ایرانیان و عرب‌ها در زمان ساسانیان، ترجمۀ عباس زریاب خویی
عبدالله ابن‌ قتیبه‌، عیون‌ الاخبار
کنستانتین اینوسترانتسف‌، تحقیقاتى‌ درباره ساسانیان‌
ابوعثمان عمروبن بحر جاحظ، کتاب‌ التاج‌، به‌ کوشش‌ احمد زکى‌ پاشا
کریستن‌ سن‌، آرتور، ایران‌ در زمان‌ ساسانیان‌، ترجمه رشید یاسمى‌
بارون روزن، «ترجمه‌های متعدد خدای‌نامه»
ازکائی، پرویز. «خدای‌نامه‌ها و شاهنامه‌ها
دانشنامه جهان اسلام، مقاله «خدای‌نامه»
میر جلال الدین کزازی، شاهنامه نامه شاهان نیست
لوکوتین، تمدن ایران ساسانی، ترجمه دکتر عنایت الله رضا
بندهش، گردآورى فرنبغ دادگى، ترجمه مهرداد بهار
جلال خالقى مطلق، مأخذ اصلى شاهنامه ابومنصورى
ابوالفضل خطیبى، سرگذشت سیرالملوک ابن مقفّع
ویکتور رومانوویچ روزن، درباره ترجمه‌هاى عربى خدای‌نامه‌، ترجمه محسن شجاعى
تئودور نولدکه، تاریخ ایرانیان و عرب‌ها در زمان ساسانیان، ترجمه عباس زریاب
محمود امیدسالار، ملاحظاتی پیرامون سیر الملوک ابن‌المقفع

http://www.ensani.ir/storage/Files/20120325200246-1125-388.pdf

---

این قسمت را به مادَیانِ هَزار دادِستان (Mādayān ī Hazār Dādestān (MHD کتابی به پارسی میانه درباره آیین دادرسی ایران در زمان ساسانیان اختصاص می‌دهم که از جمله کتب غیردینی است که از زبان پهلوی ساسانی باقی مانده‌ و گوشه‌ای از بازیابی پیشینه حقوقی ایرانیان بشمار می‌رود. تامل در این کتاب نشان می‌دهد تدوین قوانین مربوط به حقوق، تنها در روم صورت نگرفته‌است.

نامی که نویسنده کتاب برای آن برگزیده‌است

نویسنده کتاب «فَرُّخ‌مَرد وَهرامان» Farroxmard ī Wahrāmān است و رساله او که «هزار رأی قضایی» و «کتاب هزار فتوی»، هم نام گرفته، به پارسی میانه و خط و زبان پهلوی است. در نیمه نخست سده هفتم میلادی در دوره حکومت خسرو پرویز، در گور (فیروزآباد کنونی)، نوشته شده‌ و موضوع آن آیین دادرسی ایران در زمان ساسانیان است. آناهیت پریخانیان Периханян А.Г که در سال ۱۹۷۳ ترجمه روسی کتاب را منتشر نمود از آن با عنوان Mātakdān ī hazār dātastān هم یاد کرده‌است. همچنین خانم ماریا ماتسوخ Maria Macuch، که آن را به زبان آلمانی Das sasanidische Rechtsbuch ترجمه نمود. برای عنوان کتاب، دایره المعارف ایرانیکا، مادَیانِ هَزار دادِستان (Mādayān ī Hazār Dādestān (MHD را برگزیده‌است. همچنین دکتر علی کاکاافشار و دکتر سعید عریان و...، که آن‌را به فارسی ترجمه کرده‌اند. کلینگن شمیت زبان شناس آلمانی هم که کتابی در مورد زنان در عصر ساسانی نوشته‌، با اندکی تغییر، مادَیانِ هَزار دادِستان Madiyan e hazar dadistan را بکار برده‌است. سهراب بالسارا، رستم شهزادی، ماهیار نوایی، کیخسرو جاماسپ اسا و...، نام کتاب را ماتیکان هزار داتِستان Mâtikân ê hazâr Dâtastân نوشته‌اند. دکتر محمود کویر در کتاب «تاریخ اندیشه در ایران» هم، از ماتیکان هزار دادِستان صحبت کرده‌اند. ماتیکان در زبان پهلوی به معنای کتاب است اما این واژه با «ماتک» خویشاوند است و «تلخیص» Digest هم معنی می‌دهد. گفته می‌شود ماتیکان و دیگر آواگفت‌هایش، فقط به کتاب حقوقی گفته می‌شود. ادوارد ویلیام وست Edward William West، همچنین نینا گارسویان Nina Garsoian مترجم انگلیسی کتاب(از زبان روسی) Madigân-I-Hazâr Dâdistân را برگزیده‌اند. ویکی‌پدیای عبری آن‌را کتاب هزار قوانین ספר אלף החוקים نامیده‌است. در ویکیپدیای فارسی هم تا همین الآن روی «مادگان هزار دادِستان» توافق شده و بعداً شاید نام بهتری گزیده شود. من به احترام دکتر احسان یارشاطر و ایرانیکا، در این مقاله همه جا «مادَیان هَزار دادِستان» نوشته‌ام اما عنوان دقیق‌تر، «هَزار دادِستان»(هزار دادِس‌تان) است بویژه که نویسنده کتاب فَرُّخ‌مَرد وَهرامان، خودش در آغاز رساله‌اش نوشته‌: «این کتاب را هَزار دادِستان می‌نامند.» Pat nam i Ohrmixd i xvatay I mcnokan ut gcjtikfin npntili t vchdcn i Mazdcsnan. £n (rnatakdan) rnatakdan CD 1000 datastan...

باز‌تاب باورهای عرفانی در مادَیان هَزار دادِستان

از مادَیان هَزار دادِستان یک نسخه منحصربه فرد ۷۵ برگی باقی مانده‌است. هر چند این نسخه، به صورت دو تکّه(۵۵ برگی و ۲۰ برگی) جداگانه است که بسیاری از قسمت‌ها و یا واژه‌هایش از میان رفته، ولی باز به همان صورت موجود، به خط پهلوی و آوا نویسی پهلوی(به الفبای لاتین)، در دسترس است. هر ۷۵ برگ، به دست یک نویسنده و روی یک نوع کاغذ نوشته شده و عموماً هر روی آنها ۷۰ سطر است. در حاشیه صفحه ۹۸ نسخه چاپ شده، دستخطی با تاریخ تحریر دیده می‌شود که نوشته‌اند: «این کتاب را دختر اسفندیار انوشیروان، در برابر کتاب یشت‌ها و ویسپرد و نیز ۱۰۰۰ دینار و نیز تسویه حساب کامل به... رستم نوشیروان بمانیار داد و به او منتقل کرد. نوشته شد در گوش روز از ماه آدر سال ۱۰۰۶ یزدگردی.» از اینرو سال ۱۰۰۶ یزدگردی (سال ۱۶۳۷ میلادی=۱۰۱۵ شمسی) را باید سالِ زمان پایان این دست نوشت انگاشت. کمتر از ۴ قرن پیش. آخرین پادشاهی که در کتاب به وی اشاره شده، خسرو هرمزدان، یا همان خسروپرویز است و صحبت از تنظیم پرسش‌نامه‌ای در سال بیست و ششم فرمانروایی این پادشاه است، بنابراین، زمان تنظیم اولیه مادَیان هَزار دادِستان نمی‌تواند قدیمی‌تر از سال ۶۱۷ میلادی باشد. ضمناً از آنجا که کتاب به هجوم اعراب به ایران زمین اشاره نکرده‌است، تدوین نخست این اثر باید آخرین دهه‌های فرمانروایی ساسانیان در قرن هفتم میلادی باشد. چنانچه گردآوری این مطالب در زمان متاخرتری نیز صورت گرفته باشد، مواد حقوقی گردآوری شده، مربوط به دوره‌ای است که نظام حقوقی ساسانی به طور کامل مراعات و اجرا می‌شده‌است. فَرُّخ‌مَرد وَهرامان(نویسنده کتاب مادَیان هَزار دادِستان)، خودش قاضی است و زمان خسرو پرویز در شهر گور - فیروزآباد کنونی - می‌زیسته‌است. پدرش هم در دستگاه قضایی ساسانی بوده‌ و هر دو به اوراق و اسناد بایگانی قضایی دسترسی داشته‌اند. فَرُّخ‌مَرد وَهرامان، رأی‌های صادر از دادگاه‌های دادگستری ایران ساسانی در سده سوم تا هفتم میلادی را از بایگانی دادگستری گور، بیرون کشیده و خلاصه آن‌را در این کتاب گردآورده‌است. نویسنده یادآور می‌شود که اعوجاج مقرون به عدل بهتر است از استقامت مقرون به ظلم. فَرُّخ‌مَرد وَهرامان، پیش‌گفت(پیش گفتار) دوصفحه‌ای کتاب را با «خدای مینویان و گیتیان» آغاز کرده‌ و سپس با «بُن دَر» یا درِ آغازین تحت عنوان «ارج دین و سامان شناخت» ادامه می‌یابد. بسیاری از مطالب این کتاب، در دیگر متون پهلوی نیامده و تنها منبع موجود برای مطالعه بیشتر موضوعات حقوقی در اواخر دوره ساسانی به شمار می‌رود. در «پیش گفتِ» کتاب، باز‌تاب باورهای عرفانی و بعضی از اصطلاحات آن را هم می‌بینیم. مادَیان هَزار دادِستان(کتاب هزار رأی قضایی)، ۴۳ باب (در) دارد. البته شمار این آرا و نظرها یا به اصطلاح رایج آن زمان، دادِس‌تان ‌ها، خیلی کمتر از ۱۰۰۰ تا است. می‌دانیم که شمار هزار، نه به معنای واقعی آن بلکه نشانه کثرت است. «سعدی تو را هزار بار نصیحت کرد ، که حرف مجلس ما را به مجلسی نبری»...

هزار سال برآید همان نخستینی - هزار تلخ بگویی هنوز شیرینی

در اوستا هم وقتی اسمی از هزار می‌آید(هزار اسب، هزار ستون، ده هزار چشم...) مراد تعداد زیاد است. کوشش نویسنده بر این بوده که گزاره‌های دادرسی، چه آن‌هایی که پیش آمده و چه آن‌هایی که می‌توانسته روی دهد، را در کتابش گردآوری کند. دیدگاه‌ها و آرا چندین و چند حقوق‌دان ساسانی هم، از نسل‌های مختلف در این کتاب آورده شده‌ و نام بسیاری از آن‌ها نیز ذکر شده‌است.

منابع مادَیان هَزار دادِستان

ازجمله منابع مادَیان هَزار دادِستان، نسک‏های حقوقی اوستا و تفسیر پهلوی نسک‌ها است.(tagšãČ چاشته) همچنین «داتِس‌تان نامک»، کتاب حقوقی که در زمان خسرو انوشیروان نوشته شده است. منابع دیگر مادَیان هَزار دادِستان، یادگار وه‌شاپور و خویشکاری نامک کارفرمانان(کتاب وظیفه ماموران) است. نویسنده مادَیان هَزار دادِستان همچنین آرشیو اسناد شهر گور را دیده و از آن استفاده کرده‌است. تفسیر پهلوی متن کهن اوستایی اثری عملی و کاربردی در آیین دادرسی پدیدآورده بود. شاید به همین دلیل مولف مادَیان هَزار دادِستان، در استنادهای خود بارها به مقامات دینی و مفسران(دستوران) اشاره می‌کند و حدود ۴۰ نفر از آنان را اسم می‌برد. البته تمام آنها از موبدان هستند. مرجعیت اوستا بر دادرسی و رسیدگی‌‌های قضائی، حاکم بود و حضور قاضی عرفی در این نظام حقوقی بعید می‌نماید.

در روزگار ساسانی نیز، روحانیون آقابالاسر بودند

مادَیان هَزار دادِستان به موضوعات زیادی پرداخته‌است. ازجمله، برده‌داری، پرداخت وام شرکا، وظایف متقابل زناشویی، طلاق همسر در صورت لزوم(شکنای زن)، پرداختن دیون و انجام تعهدات خانوادگی، پذیرفتی و فرزندخواندگی، پرداخت بدهکاری‌های شخصی که درگذشته است، مصادره اموال برای رفع بدهی‌ها، مسأله قیمومیت، عبادات مذهبی در آتشکده، گروگذاری و رهن، موضوع ارث، پرداخت اجاره، وکالت، قنات‌ها، فتواهای مفسران اوستا، نفقه، ضمانت و مالکان مال مشاع...، همچنین گواهی و دلائل (گوکاسی)، ویچارک پیشه سرداران(تصمیمات رؤسای اصناف)، دعوی مالکیت(افشماند)، حاکم شرع و اختیارات او(دستوبر)، جعل و تزویر(وشتگ و نیرنگ)، داوری ایزدی(وَر)، وظایف کارداران دادگستری(داتوبران)، دادتک‌گویان(دادگویان) یعنی وکلا.... و موضوعاتی از این قبیل... در کتاب به فرخ ویان زرتشت، داواران داور شهر(قاضی القضات) هم اشاره می‌شود. در این متن نه تنها فصل مستقلی به مسئله‌ی «وكلاء» اختصاص دارد و این فصل به همراه فصل‌های مربوط به «گواهی»، «خواهان»، «عدم حضور در دادگاه» و غیره خود مبین توجه به جریانات قضایی به معنای خاص و امروزین آن است، بلكه نشان می‌دهد كه حضور «خواهان» و «خوانده» در محكمه با حضور وكیل و حتی حضور وكیل بدون همراهی موكل امری عادی، طبیعی و ضروری بوده است. کتاب باب ویژه‌ای دارد با عنوان «درِ ایواری کارداران»(درِ صلاحیت کارداران) که درباره شایستگی و بایستگی مسوولانی مانند استاندار یا آمارار است که کارشان مستقیماً به رسیدگی قضائی مربوط نیست. آشنایی با انواع اسناد یا اطلاعات که کارداران گوناگون مجاز و ملزم به ارایه آن بودند و می‌توانستند به عنوان نمایندگان اشخاص یا مقامات حقوقی در دادگاه‌ها شرکت کنند. مادَیان هَزار دادِستان ضمن بحثی درخصوص صلاحیت و حدود عملكرد و اختیارات عوامل قضایی اعم از قضات، وكلاء و نیز ضابطین قانون، مناصب مربوطه را اینگونه نام می‌برد: دادور، دیوانبد، زندانبان، رد، موبدان موبد، دهبد، آسرون، ورسالار، فرزبان، استاندار، حسابرس، دستور، كویبان. متن کتاب دربردارنده استناد به بخشی از فرمان‌های صادره از دیوان موبدان هم هست. همچنین استناد و اشاراتی به مداخله گوناگون هیربدان در طول جریان دادرسی می‌کند. در آن روزگار نیز روحانیون آقابالاسر بودند و منشاء صدور مقررات بسیاری از آیین‌های دادرسی و رسیدگی قضائی، با آنها بود. در کتاب مادَیان هَزار دادِستان، اسنادی با عنوان نبشتک (نوشته)، هم هست. مجموعه‌ای از فرمان‌ها یا احکامی که مقامات قضائی برای آنکه در دادرسی‌ها مورد رعایت و عمل قرار گیرند آنها را نوشته‌اند. اگرچه در کتاب، موارد مربوط به حقوق اداری و عمومی که شرح حقوق اداری مربوط به رسیدگی قضائی است به طور پراکنده مطرح شده اما آرای گردآوری شده، بیشتر در زمینه حقوق خصوصی است. چند فرمان شاهی نیز در کتاب ذکر شده‌است. از جمله فرمان‌های قباد و خسرو اول درباره استفاده از مُهرهای رسمی توسط موبدان و مسوولان رسمی مانند آمارکاران، و همچنین به وسیله قضات. ذکر نام خسرو انوشیروان و خسرو پرویز در مادَیان هَزار دادِستان تعلق آن را به زمانه آنها محتمل می‌سازد. مادَیان هَزار دادِستان با بیان نظرات گوناگون قضایی دربارهٔ هر موضوع ویژه، نظرات حقوق‌دانان مخالف را نیز آورده‌است. در چند مورد نظرات بهرام، پدر نویسنده کتاب نیز که از حقوق‌دانان بزرگ بوده اشاره می‌شود. شنیده‌ام که مضامین برخی بندهای مادَیان هَزار دادِستان با قوانین روم شرقی در قرن‌های چهارم تا ششم میلادی قرابت دارد. به نظر می‌رسد نوعی حقوق الزام‌آور که قاضیان دوره ساسانی هم، سازنده آن بودند، در کنار داتیک(مجموعه دادها یا قانون‌های گردآورده شده، در بخشی از اوستا)، مورد استناد و استفاده داوران و وکلای دوره ساسانی قرار می‌گرفته‌است. از این لحاظ این کتاب را می‌توان با تدوین و گردآوری سابقه قضایی، در نظام حقوقی کامن‌لا Common law در انگلیس سنجید.

منابع حقوقی در عصر ساسانی

در دوره ساسانی چندین مجموعه حقوقی وجود داشته، اما تنها مادَیان هَزار دادِستان باقی مانده‌است. البته این کتاب یک مجموعه حقوقی سیستماتیک نیست برای مثال چندان به حقوق کیفری نپرداخته‌، مگر اینکه بگوییم اینگونه مطالب در بخش‌های ازدست‌رفته کتاب، بوده‌است. در این متن قضایایی اساس بحث اختیار شده که در حوزه قضائی روی داده یا روی‌دادن آنها محتمل شمرده شده‌است. مادَیان هَزار دادِستان دربردارنده مجموعه قوانین حقوقی نیست بلكه دربردارنده فتواها و آراء و نیز اسناد حقوقی ـ فقهی است كه بنابر ضرورت در جریان دعاوی و دادرسی‌های حقوقی صادره شده است. باید آن را به نوعی «رویه قضایی» یا حقوق عرفی یعنی مجموعه‌ی تصمیمات محاكم قضایی در موضوعی واحد دانست كه در صورت وقوع موارد مشابه می‌توانست جهت صدور رای، مورد استناد قرار گیرد. جدا از مادَیان هَزار دادِستان، از دیگر منابع حقوقی عصر ساسانی می‌توان به روایت آذرفرنبغ فرخ‌زادان، روایت امید اشوهشتان و کتابچه دادِستان دینی و…اشاره کرد. روایت آذرفرنبغ فرخ‌زادان شامل ۱۴۸ پاسخ وی به پرسش‌های معاصران خود است. این رساله به مسائلی که زرتشتیان در جامعه اسلامی با آنها روبه‌رو بوده‌اند، می‌پردازد. روایت امید اشوهشتان، مجموعه‌ای است از ۴۴ پاسخی که امید پسر اشوهشت به پرسش‌های مطرح شده از سوی آذرگشسپ پسر مهرآتش داده‌است. زمان زندگانی امید اشوهشتان قرن چهارم هجری بوده و مطالب این اثر از جهت حقوق مدنی زرتشتیان دارای اهمیت زیادی است. در عین حال این اثر مسائل و مشکلات فقهی ـ حقوقی را که جامعه زرتشتی با جامعه مسلمان داشته، نشان می‌دهد. دادِستان دینی، دربرگیرنده پاسخ‌های منوچهر پسر جوان‌جم به ۹۲ پرسشی است که مهرخورشید پسرآذرماه و دیگران از وی داشته‌‌اند. پرسش‌های هیربد اسفندیار فرخ برزین(۳۰ پرسش) و روایات فرنبغ سروش(چهار پرسش) را هم باید افزود. چند متن دیگر پهلوی نیز وجود دارد که ضمن شرح و بحث مسائل دینی، گهگاه به مسائلی که جنبه‌های حقوقی دارند، اشاره می‌کنند. اهم این متون عبارتند از: دینکرت هشتم، روایت پهلوی، شایست ناشایست و متمم شایست ناشایست.

بازنویسی و انتشار مادَیان هَزار دادِستان

نزدیک به ۱۴ قرن پیش، در زمان خسروپرویز، مادَیان هَزار دادِستان، به خط و زبان پهلوی نوشته شده و از طریق تنها نسخه خطی موجود محفوظ مانده‌است. اگرچه بخش‌هایی از آن با تیغ حذف و سانسور روبرو گشته یا در گرد و غبار زمان گم و گور شده‌‌است. اما قسمت اعظم آن باقی است و ارزش خاص خود را دارد. پروفسور دارمستتر J. Darmesteter که در سال ۱۸۷۷ به بمبئی سفر کرده بود روی این کتاب کار زیادی کرد. پس از او مستشرق انگلیسی به نام ادوارد ویلیام وست آنرا مورد مطالعه قرار داد. وی در مجلد نخست بنیان فقه‌اللغه ایرانی Grundriss der Iranischen Philologie, V.1, p. 116 از در اختیار گرفتن بخشی از دست‌نویسی خبر داد که آن را به عنوان مجموعه حقوق اجتماعی پارسیان در زمان ساسانی توصیف کرد. خیلی‌ها روی مادَیان هَزار دادِستان کار کرده یا آن را ترجمه کرده‌‌ا‌ند. ازجمله هیربد طهمورس، جیوان جی جمشید جی مدی، سهراب بالسارا، رستم شهزادی، ماهیار نوایی، کیخسرو جاماسپ اسا، ماری مارسوخ، علی کاکاافشار، سعید عریان و دیگرانی که من اطلاع ندارم. دو ترجمه انگلیسی، یک ترجمه آلمانی و یک ترجمه روسی هم از مادَیان هَزار دادِستان در دسترس است. کتاب را سهراب جمشید جی بولسارا با دیباچه و لغت‌نامه و فهرست به زبان انگلیسی در آورده و هوشنگ آنکلساریا در سال ۱۹۳۷ میلادی (۱۳۱۶ خورشیدی) منتشر ساخته‌است. در سال ۱۹۷۳ آناهیت پریخانیان (Perikhani︠a︡n, A. G. (Anait Georgievna، مادَیان هَزار دادِستان را به زبان روسی ترجمه کرد: "Книга тысячи судебных решений" Mātakdān ī hazār dātastān برگردان انگلیسی آن(از زبان روسی) توسط نینا گارسویان Nina Garsoian در سال ۱۹۹۷ در کالیفرنیا منتشر شد.

 Mādigān ī hazār dādistān The book of a thousand judgements : (a Sasanian law-book) 

منابع

ملک‌الشعرا بهار، سبک شناسی. ج ۱ صفحه ۵۰ به بعد
ماهیار نوابی، کیخسرو جاماسپ اسا. ماتیکان هزارداتستان اشم وهو و جز أن
احمد تفضلی، ژاله آموزگار. تاریخ ادبیات ایران پیش از اسلام
محمود کویر، نگاهی به تاریخ اندیشه در ایران
یدالله منصوری، اصطلاحات حقوقی در زبان فارسی میانه(دهلوی)
عریان، سعید. صورت‌بندی‌ها و مؤلفه‌های اجتماعی- فرهنگی ایران باستان
جهانگیر تاوادیا، زبان و ادبیات پهلوی، ترجمه س. نجم‌آبادی
اشرف رحمانی کلانتر، سپیده نجم زاده، ترجمه و بررسی مسائل حقوقی در سه فصل از ماتیکان هزار دادستان
مصطفی دهقان، کتاب مادیان(ماتیکان) هزار دادستان، کتاب ماه تاریخ و جغرافیا، مرداد و شهریور ۱۳۸۱، شماره ۵۸ و ۵۹
حمیده گرگ یراق، بررسی و شناخت خانواده و حقوق زن در متون پهلوی بر اساس ماتیکان هزار دادستان
پرویز صانعی، مقدمه ماتیکان هزار دادستان، حقوق مردم، سال هفتم، شماره ۲۶، زمستان ۱۳۵۰ - ص۴۳
پیگولوسکایا،ن، شهرهای ایران در روزگار پارتیان و ساسانیان، ترجمه عنایت‌الله رضا
رستم شهزادی، قانون مدنی زرتشتیان در زمان ساسانیان: گفتاری دربارهٔ کتاب ماتیکان هزار داتستان، یا، هزار ماده از قوانین مدنی ساسانیان
مجله آینده، بهمن ۱۳۲۳ و تیر ۱۳۲۴
پدرام جم، منابع حقوق انسانی در دوره ساسانی
علی کاکا افشار، مقالات دوره‌ای مجموعه هزار دستان(ماتیکان) - هزار آرا و قضاوت دوره ساسانیان: انتشارات کانون وکلای دادگستری ایران- تهران
حرف‌نویسی لاتین متن مادَیان هَزار دادِستان

http://titus.uni-frankfurt.de/texte/etcs/iran/miran/mpers/mhd/mhd.htm

 

---

وِداها Vedas 

---

برای ارسال این مطلب به فیس‌بوک، آیکون زیر را کلیک کنید:
facebook

تُنبان و ابوموسی
سنجاق‌کردنِ جزایر سه‌گانه به قباله امارات!

این بحث به مهمترین گزاره‌های مربوط به جزایر ایرانی خلیج فارس می‌پردازد و تامل و توجه شما را به آن جلب می‌کنم. نگارش و تدوین بخش اصلی این بحث به پیش از ۱۶ اکتبر ۲۰۲۴(۲۵ مهر ۱۴۰۳) برمی‌گردد که اتحادیه اروپا و کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس (متشکل از قطر، عمان، کویت، عربستان سعودی، امارات و بحرین) و ۲۷ کشور عضو اتحادیه اروپا بیانیه مشترکی ۵۷ بندی، با یک بند (بخش دی پاراگراف ۴۶) درباره جزایر ایرانی صادر کردند.

شهسواران میدان علم
بوعلی ‌سینا، طبیبِ خِرد

در سالهای گذشته از شهسواران میدان علم گفته و نوشته‌ام که برخی از آنها منتشر شده‌است. ابونصر فارابی، شهاب‌الدین سُهروردی، مُحیى‌الدین اِبْن‌ِعَرَبى‌، ابوحامد محمد غزالی، ابوالفضل بیهقی، محمد بن زکریای رازی، ابوریحان بیرونی، غیاث الدین جمشید کاشانی، ابن هیثم، محمد بن موسی خوارزمی، ابوریحان بیرونی، خواجه نصیر طوسی، ابوالوفا بوزجانی، ابویوسف الکِندی، گالیله، یوهانس کپلر، نیوتن، آلبرت آینشتاین، استیون هاوکینگ، ادوارد سِیگِن، جان رالز، لئون فوکو (فوکالت)، توماس پین، برتراند راسل، دکارت، رابرت بویل، بیکن، گیلبرت لوییس، هایزنبرگ، شرودینگر، جارلز تونز، الکساندر پوروخوروف، ارنست بلوخ، همچنین دکتر محسن هشترودی، دکتر غلامحسین مصاحب، دکتر علی جوان، پرویز شهریاری و مریم میرزاخانی...
اکنون به ابوعلی سینا می‌پردازم

تِزهایِ آوریل ۱۹۱۷ - راهگشای انقلاب اکتبر

این بحث به تزهای آوریل ۱۹۱۷ апрельские тезисы اشاره دارد، نقشه راهی که لنین، پیش گذاشت و گفته می‌شود بدون آن، انقلاب اکتبر به وقوع نمی‌پیوست. ضرورت طرح آن، آشنایی با انقلاب یا کودتایی است که آینده جهان را تغییر داد، بر ادبیات و هنر تاثیر گذاشت و گفتمان تازه‌ای باب کرد.

مُدلِ استانداردِ فیزیک ذرّات، قصه‌ای ناتمام
Standard Model of Particle Physics 

موضوع این بحث «مدل استاندارد ذرات بنیادی» است که از نیمه دوم قرن بیستم بر سر زبان‌ها افتاد و در اواسط دهه ۱۹۷۰، فرمول‌بندی کنونی آن نهایی شد. با کشف کوارک، نوترینو، و بوزون هیگز (که بعداً توضیح خواهم داد)، بر اعتبار مدل استاندارد افزوده‌ شده‌است. از این مدل به دلیل توانایی آن در توضیح نتایج تجربی، گاهی با نام نظریه تقریباً همه‌چیز یاد می‌شود. مدل استاندارد بنوعی مرهون فیزیک‌دان نظری پیتر هیگز Peter Higgs هم هست. او که۲۰ فروردین ۱۴۰۳ (۸ آوریل ۲۰۲۴) درگذشت، پیشنهاددهندهٔ ذره بنیادی بوزون (بوزون هیگز) بود. کشف بوزون هیگز مدل استاندارد را کامل کرد.

جنبش‌های ایرانی در سده‌ٔهای دوم و سوم هجری
از به‌آفریدُ مازیارُ مَزدک، تا سُنبادُ اُستادسیسُ بابک

سال‌ها پیش در مقاله و ویدئوی هجوم اعراب به ایران زمین که در یوتیوب و سایت خودم ثبت شده، توضیحاتی داده‌ام. اگر فرصت و تمایل دارید ببینید. هجوم اعراب (یا بهتر بگویم هجوم ساکنان جزیره العرب به ایران) در قرن هفتم میلادی از زمان ابوبکر شروع شد، در دوره عمر به اوج خود رسید و در زمان عثمان به سقوط دولت ساسانی و کشته‌شدن یزدگرد سوم انجامید.

واقعه مسجد گوهرشاد و کمی بیش از آن
این مطلب هنوز کامل نیست 

این بحث اشاره کوتاهی است به واقعه مسجد گوهرشاد در ۱۳۱۴. رویداد مزبور، با به توپ بسته‌شدن حَرَم و گنبد امام رضا، توسط قوای روس در سال ۱۲۹۱، هرچند پَر آن مسجد گوهرشاد را نیز گرفت، اشتباه نشود. واقعه مسجد گوهرشاد ربطی به کشف حجاب (یا بهتر بگویم رفع حجاب) نداشت. در لابلای بحث توضیح می‌دهم که ۱۷ دی روز آغاز رفع حجاب زنان ایرانی نیست! و کم نبودند زنان و مردانی که برای دستیابی به حق پوشش زنان تلاش می‌کردند و هزینه دادند، حتی به زندان افتادند

ابوریحان بیرونی، مُورّخ علم، مردم‌شناس و مردم‌نگار

هندسه چیست؟ دانستن اندازه‌ها... و خاصیت صورت‌ها و شکل‌ها که اندر جسم موجود است. جسم چیست؟ آن چیز است که یافته شود به بسودن و قائم بودن به تن خویش و جایگاه خویش پُرکرده دارد و چیزی دیگر... با وی اندر جایگاه او نتواند بودن. سطح جیست؟ جسم ناچار بی‌نهایت نبَوَد به همه سوها، و نهایت او سطح است و سطح طول است و عرض. خط چیست؟ اگر بسیط را نهایت باشد آن نهایت ناچار خطی یاشد و آن خط طولی باشد بی عرض. نقطه چیست؟ چون خط را نهایت باشد، نهایت او نقطه بُوَد و بدانک نقطه را نه طول است و نه عرض و نه عمق. او نهایت همه نهایت‌هاست.
(آثارالباقیه عن القرون الخالیه)

بهار می‌آید هر چند زمستانیان نخواهند

قطره بارانی که بر گل سرخ می‌لغزد، جوانه لجوجی که بر سرما غلبه می‌کند، آوندهای سرکشی که موانع را از سر راه برمی دارند، گیاه مهربانی که از دل خاک سرَک می‌کشد و به آفتاب سلام می‌کند، چشمه جوشانی که دل سنگ را می‌شکافد، همه و همه، در برابر این زندگی که پارس می‌کند و این زمین که خار می‌خلد و این آسمان که بلا می‌ریزد، فریاد بر می‌آورند: بهار می‌آید هر چند زمستانیان نخواهند.

داستانِ اِبْن‌ِعَربى‌، کشف و شهود است

خانم‌ها و آقایان محترم؛ دوستان عزیز و اهل تمیز، از راه دور و با قلبی نزدیک به شما سلام می‌کنم. سلامی پُر از شور و شادی و امید. من پیش‌تر از ابوعلی سینا، ابوحامد محمد غزالی، محمد بن زکریای رازی، عُمَر خیام، ملاصدرا، ابونصر فارابی و شهاب‌الدین سُهرَوَردی گفته و نوشته‌ام که ویدئوها و مقالات مربوط به آن، در یوتیوب و سایت خودم ثبت شده‌است. اکنون به شیخِ اکبر، مُحیى‌الدین اِبْن‌ِعَرَبى‌، ‌(۱۱۶۵ – ۱۲۴۰ میلادی) می‌پردازم.

شهاب‌الدین سُهرِوَردی و حکمت خسروانی

سلام بر شما خانم‌ها و آقایان محترم؛ دوستان عزیز و اهل تمیز، این بحث به شهاب‌الدین سُهرِوَردی (۵۸۷-۵۴۹) می‌پردازد. شیخ اشراق، که در مقابل فلسفه ارسطویی(مشاء) عرض اندام نمود و حکمت خسروانی ایران باستان را احیا کرد. سُهرِوَردی به فلسفه‌ی مشاء آشنایی داشت اما از تعالیم هرمسی و افلاطونی، میراث اساطیری ایران باستان و آموزه‌های زردشتی و منش امثال بایزید و حلاج قرار تاثیر گرفته بود. .

ابونصر فارابی، اولین فیلسوف سیاست

من پیشتر در مورد ابوعلی سینا، ابوحامد محمد غزالی، محمد بن زکریای رازی، عمر خیام و ملاصدرا... گفته و نوشته‌ام که ویدئوها و مقالات مربوط به آن، در یوتیوب و سایت خودم ثبت شده‌است. در این بحث به ابونصر فارابی می‌پردازم، همو که تصریح می‌کرد سیاست، تامین سعادت آدمی در جامعه است. فارابی متاثر از فلسفه جمهوریت افلاطون و نظریه پادشاه فیلسوف بود.

ملا صدرا و حرکت جوهری
ثباتِ هویت متحرک در عین حرکت
«بودن، معادل ماندن نیست، بلکه شدن خود نوعی بودن است» 

ملاصدرا-صدرالدین محمد قوامی شیرازی(صَدراُلمُتألهیّن) فیلسوف ایرانی و بنیان‌گذار حکمت متعالیه است که حدود ۵ قرن پیش، در سده دهم و یازدهم هجری قمری می‌زیست.وی تعلیمات حکمت «اشراق» و «مشا» و آراء صدرالدین قونوی و محی‌الدین عربی و.. را بر پایه‌های برهانی استوار کرد.
ملا صدرا اتحاد عقل و عاقل و معقول، اصالت وجود، اعتباریت ماهیت و حرکت جوهری را بر سر زبانها انداخت. بعدها این پرسش پیش آمد که آیا «با نردبان حرکت جوهری ماده می‌تواند به عالم معنا صعود کند و از جهان شهود پا به جهان غیب بگذارد»؟

خَیاّم که خیمه‌های حکمت می‌دوخت

این بحث به عُمَر خَیام می‌پردازد. رندی که با کوزه‌گر دهر، که جام لطیف می‌سازد و بر زمین می‌زندش، چون و چرا می‌کرد. به لحاظ تاریخ علم، تاریخ فکر و تاریخ ادبیات، شناخت خَیاّم که خیمه‌های حکمت می‌دوخت، ضروری است. در سروده‌های خیام، ایمان و شک، اطاعت و عصیان و لحظه و ابدیت در مواجهه با یکدیگر قرار می‌‌گیرند و او دنیا را به سان تصاویری پی‌‌درپی می‌‌بیند که گِرد فانوس خیال، چندی پدیدار می‌‌شوند و سپس در صندوق عام ناپدید می‌شوند.

فَکت و افسانه و هنر در تاریخ بیهقی

می‌خواهم که دادِ این تاریخ را به تمامی بدهم و گرد زوایا و خبایا برگردم تا هیچ از احوال پوشیده نماند. غرض من آن است که تاریخ پایه‌ای بنویسم و بنائی بزرگ افراشته گردانم چنان‌که ذکر آن تا آخر روزگار باقی ماند.
این بحث به «تاریخ بیهقی» - ترکیب بدیعی از اندیشه تاریخی و نثر پارسی - اشاره دارد که ۵۰ سال تاریخ عصر سلجوقی و غزنوی را به تصویر کشید. نویسنده‌‌اش «ابوالفضل بیهقی» آن را «دیبای خسروانی» نامیده‌است. او تاریخ خود را -درعین حقیقت‌پژوهی و نمایش حقایق - بصورت رمانی بسیار گیرا نگاشته‌است.

فرضیه نسبی
مقاله دکتر تقی ارانی، شهریور ۱۳۱۳

مقاله فرضیه نسبی را دکتر تقی ارانی شهریور ۱۳۱۳ نوشته است. دکتر تقی ارانی در مقدمه مقاله می‌نویسد فرضیه نسبی بیش از آنچه مستحق بوده اشتهار یافته است و در علم امروز مطلب مهمتر لز قبیل تئوری کواتت‌ها و مدل اتمها زیاد است...این فرضیه یک جنبه اجتماعی و عمومی دارد و طبقات ارنجاعی آنرا بطرز غلط بحث نموده مانند همیشه بنفع خود تفسیر می‌کنند... شایان ذکر است که این نظریه و هیچ نظریه علمی دیگر دارای اهمیت عظیم مافوق درک بشر نمی‌باشد.

میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی
International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights 

این میثاق در ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ به تصویب سازمان ملل متحد رسید و مجلس شورای ملی ایران هم ۱۷ اردیبهشت ۱۳۵۴ آن را تصویب کرد. با توجه به این که بر طبق اصولی که در منشور ملل متحد اعلام گردیده است شناسایی حیثیت ذاتی و حقوق یکسان و غیرقابل انتقال کلیه اعضای خانواده بشر مبنای آزادی، عدالت و صلح در جهان است.
با اذعان به این که حقوق مذکور فوق ناشی از حیثیت ذاتی شخص انسان است... و ... (...) کشورهای طرف این میثاق با مواد زیر موافقت دارند...

متن کامل منشور سازمان ملل متحد
United Nations Charter (full text)

ما مردم ملل متحد با تصمیم به:
محفوظ داشتن نسلهای آینده از بلای جنگ که دوبار در مدت یک عمر انسانی افراد بشر را دچار مصائب غیر قابل بیان نموده، با اعلام مجدد ایمان خود به حقوق اساسی بشر و به حیثیت و ارزش شخصیت انسانی و به تساوی حقوق مرد و زن و همچنین بین ملت‌ها اعم از کوچک و بزرگ و، ایجاد شرایط لازم برای حفظ عدالت و احترام الزامات ناشی از عهد‌نامه‌ها و سایر منابع حقوق بین‌المللی و، ترویج پیشرفت اجتماعی و استانداردهای بهتر زندگی در آزادی بیشتر... [باید] تحمل را تمرین کرده تا با هم به عنوان همسایگان خوب در صلح با یکدیگر زندگی کنیم...

کنفرانس تهران، وَرق را به سود متفقین برگرداند
Tehran Conference, 1943

کنفرانس تهران که با نام رمز Eureka یوریکا εὕρηκα، همان «یافتم یافتم» ارشمیدس نامگذاری شده بود، تاثیر زیادی بر ایران و آینده جهان گذاشت، نشست مزبور که اواخر جنگ جهانی دوم و یورش نهایی علیه آلمان و متحدانش (ایتالیا و ژاپن و...) بر سر زبان‌ها افتاد، از ۶ تا ۹ آذرماه ۱۳۲۲ (۲۸ نوامبر تا ۱ دسامبر ۱۹۴۳) با شرکت چرچیل و روزولت و استالین - بدون این که دولت ایران خبر داشته باشد- در محل سفارت شوروی (سابق) در تهران برگزار شد. استالین، میزبان چرچیل و روزولت بود.

سند سیاسی جدید حماس
الوثيقة السياسية الجديدة لحركة حماس
המסמך המדיני החדש של חמאס 

نه فقط اسرائیل، حماس نیز، مُعاف از رعایت حقوق بین‌الملل بشردوستانه نبوده و نیست. بماند که جنگ حماس و اسراییل جنگ ما نیست بویژه که ریشه دواندن ارتجاع و عقب‌ماندگی را در پی خواهد داشت و خروجی آن رشد تحجر و بنیاد‌گرایی، و گردابی است که همه منطقه را درخود فرو می‌بَرد.
من سنخیتی با حماس نداشته و ندارم. ثبت منشور آن که می ۲۰۱۷، منتشر شد «الوثيقة السياسية الجديدة لحماس» برای آشنایی بهتر با آن گروه، و مبارزه با فراموشی است.

فروپاشی دیوار برلین
گفت‌و‌شنود با دکتر کریم قصیم
آرزوی انسان برای آزادی را نمی‌توان برای همیشه سرکوب کرد 

نهم نوامبر ۱۹۸۹ (۱۸ آبان ۱۳۶۸) دیوار برلین فرو ریخت و گرچه فقط در آجر و خشت و بتون فروریخت، اینجا و آنجا پیچید ‌. برای بررسی همه جانبه این موضوع، می‌توان به گذشته‌های دور تر هم رفت، دورانی که سوسیالیست‌های آلمان، فعال بودند، پیش از رزا لوکزمبورگ و کارل لیب‌کنشت که حدود صد سال پیش به قتل رسیدند، زمانیکه حزب کارگران سوسیال دموکراتیک آلمان و امثال فردیناند آگوست به‌بل (شخصیت برجسته آن جنبش) بر سر زبان‌ها بود...

HAMNESHINE_BAHAR@YAHOO.COM  /  HAMNESHINBAHAR DOT NET © 2012
بازچاپ مطالب این سایت با آوردن نام منبع آزاد است.